Perfect match και χάθηκε το match

Επήγα ψες στη Λεμεσό, συν γυναιξί και τέκνοις, να δειπνήσω σε μία ψαροταβέρνα της περιοχής, καλεσμένος ενός φιλικού μας ζευγαριού. Στείλαμε το αρμόδιο μήνυμα και με το που φθάσαμε παραγγείλαμε το κρασάκι μας, οι κινήσεις μας ήταν σβέλτες και καίριες, έπρεπε, βλέπετε, να προλάβουμε να δειπνήσουμε και να γυρίσουμε στο σπιτικό μας στη Λευκωσία πριν τις 11, που είναι η απαγόρευση κυκλοφορίας, η οποία ουδόλως έχω καταλάβει με ποιον τρόπο συμβάλλει στην καταπολέμηση της πανδημίας, παρά μόνον φορτώνει με περιπλέον άγχος τους ήδη κουρασμένους και απηυδισμένους πολίτες της χώρας, τους οποίους κάνει να τρέχουν να προλάβουν την μπουκιά τους. Το πρώτο κρασάκι μας ήταν μία Ρομπόλα εκ Κεφαλληνίας, η οποία, ένεκα της πολύμηνης παραμονής της στο ψυγείο, είχε πλαδαρέψει, τόσους μήνες κλειστοί ήταν οι χώροι εστίασης, έμειναν και τα κρασιά στα ψυγεία, τι να κάνουμε! Καθώς αποζητούσαμε κάτι πιο φρέσκο και σπαρταριστό να συνοδεύσει τα θαλασσινά μας, ρώτησα τι υπάρχει από τον τρύγο του 2020 και μου απάντησαν πως είχαν μόλις παραλάβει τον λευκό Γρίφο του Βλασίδη, οπότε ζήτησα έναν Γρίφο. Πέφτει ο Γρίφος στο ποτήρι μου, πέφτει και στα ποτήρια των υπολοίπων, το μπουκάλι ακάλυπτο, με την οπίσθια ετικέτα γυρισμένη προς το μέρος μου, στέκεται πλάι μου. Και πέφτει το μάτι μου το ανήσυχο στην περιγραφή του οίνου, η οποία αυτολεξεί έγραφε: «Perfect match το Ξυνιστέρι με το Sauvignon Blanc για τον λευκό Γρίφο. Προηγείται ο τρύγος του Sauvignon Blanc τον Αύγουστο και ακολουθεί το Ξυνιστέρι, μέσα Σεπτεμβρίου. Απολαύστε το φρέσκο και δροσερό στους 8-10^οC. Έντονα αρωματικό, φρουτώδες, με πολύπλευρο χαρακτήρα και επίμονη επίγευση. Εκρηκτικό.»

Κάτω από την περιγραφή αυτή, υπήρχε μία δεύτερη στα αγγλικά και πιο κάτω μία τρίτη στα ρωσικά, απαραίτητη πλέον προσθήκη μια και η ωραιοτάτη μας νήσος έχει κατακλυσθεί από εύπορους Ρώσους. Οφείλω να ομολογήσω ότι εκείνο το «perfect match», με το οποίο ο παραγωγός επέλεξε να ξεκινήσει το ελληνικό, κατά τα άλλα, κείμενό του, προκάλεσε εις τον εγκέφαλό μου the perfect storm (την τέλεια καταιγίδα). Δεν σας κρύβω ότι δεν ενοχλήθηκα μόνο, αλλά στεναχωρήθηκα κιόλας. Πώς αιτιολογείται μία τέτοια επιλογή, σε τι κριτήρια εδράζεται, τι την έχει προκαλέσει; Γιατί ο παραγωγός δεν έγραψε, λόγου χάρη, κάποιο από τα εξής: «ο τέλειος συνδυασμός», «το τέλειο πάντρεμα», «ιδανικός συνδυασμός», «ιδανικό πάντρεμα» ή κάτι άλλο συναφές; Γιατί κανείς χρησιμοποιεί κατά τρόπο γλωσσικά και συντακτικά μη ορθό, στην αρχή της πρώτης πρότασης της ελληνικής περιγραφής του κρασιού του, την αγγλική γλώσσα, από τη στιγμή που ακριβώς από κάτω υπάρχει ολόκληρη περιγραφή στα αγγλικά;

Θα μου πείτε: σιγά το πράγμα, ρε φίλε, τι σε χαλάει τώρα ένα perfect match, τι κάθεσαι και ασχολείσαι, τι έγινε, σιγά! Είναι μία λογική αυτή, τι ασχολείσαι, δεν βαριέσαι, αδερφέ, έτσι γουστάρει ο οινοποιός, θέλει να γράψει perfect match, ποιο είναι το πρόβλημά σου, ε; Αν σας πω ότι θίγεται το γλωσσικό μου κριτήριο κι ότι προσβάλλεται η αισθητική μου, θα το καταλάβετε; Όποιος κι όπως το καταλάβει, λοιπόν! Κι αν σας πω ότι η χρήση της αγγλικής κατά αυτόν τον τρόπο στις ετικέτες μας είναι δηλωτική της νοοτροπίας μας, θα το καταλάβετε, επίσης;

Ας έλθω τώρα στο περιεχόμενο αυτό καθεαυτό της ετικέτας του εν λόγω κρασιού. Καταρχάς, ερωτώ κι εγώ με τη σειρά μου ποιος είπε και πώς αποδεικνύεται ότι αυτό είναι το τέλειο πάντρεμα μεταξύ του δικού μας Ξυνιστεριού και του Sauvignon Blanc; Τέλειο, καθώς γνωρίζουμε, είναι αυτό που δεν επιδέχεται βελτίωση, αυτό που έχει φθάσει στο ποιοτικό βέλτιστο. Ο Γρίφος το έχει επιτύχει αυτό; Κι αν ναι, πώς πιστοποιείται, επειδή το λέει ο άνθρωπος που το φτιάχνει και το εμπορεύεται; Αλλά, ας το δούμε και ευρύτερα. Πώς αποδεικνύεται ότι το πάντρεμα των δύο αυτών ποικιλιών στα κυπριακά χαρμάνια είναι τέλειο; Προσωπικά θεωρώ ότι στη συντριπτική πλειοψηφία των περιπτώσεων ο συνδυασμός των δύο ποικιλιών είναι ασθενέστερος οργανοληπτικά σε σχέση με τα καθαρόαιμα Ξυνιστέρια. Ποια είναι και πόσα τα παραδείγματα κρασιών από Ξυνιστέρι και Sauvignon Blanc, που αποδεικνύουν ξεκάθαρα ότι το πάντρεμα των δύο αυτών ποικιλιών υπερτερεί σε σχέση με τα αποκλειστικώς από Ξυνιστέρι καμωμένα λευκά;

Έπειτα, το κρασί, επί λέξει, περιγράφεται ως «έντονα αρωματικό, φρουτώδες, με πολύπλευρο χαρακτήρα και επίμονη επίγευση. Εκρηκτικό.» Προσωπικά, χωρίς να είμαι οινολόγος, σομελιέ ή ειδήμων, με την όποια εμπειρία και ικανότητα δοκιμής διαθέτω, βρήκα το κρασί κάθε άλλο παρά φρουτώδες, καθώς κυρίαρχα ήταν τα αρώματα από φούλι και γιασεμί, και κάθε άλλο παρά επίμονο στο τελείωμά του, για εκρήξεις δε ούτε λόγος. Προσωπικώς το βρήκα ένα ικανοποιητικό λευκό, χωρίς τα εκρηκτικά αρώματα χλόης, λάιμ, λεμονιού και λευκών μούρων του Sauvignon Blanc και δίχως τα ροδάκινα, τα βερίκοκα, τα εσπεριδοειδή, τα μήλα και ενίοτε τα εξωτικά φρούτα του Ξυνιστεριού. Ένα μάλλον απλό παρά πολύπλευρο (όπως ο παραγωγός το περιγράφει) λευκό, το οποίο υστερεί, κατά τη γνώμη μου, ποιοτικώς σε σχέση με τα καλά Ξυνιστέρια της χώρας.

Γι’ αυτό, λίγη περισσότερη αυτοσυγκράτηση στις περιγραφές μας και λίγος παραπάνω σεβασμός στη γλώσσα μας, δεν βλάπτει.