Ακατάσχετοι άσχετοι

Υπάρχουν μερικά γλέντια και τραπέζια τον χρόνο, που είναι όντως γιορτινά, καθώς διαθέτουν πραγματική αιτιολόγηση, τουλάχιστον για μία σημαντική μερίδα των πολιτών της χώρας ετούτης, εάν, βεβαίως, η νήσος ταύτη μπορεί πλέον να λογίζεται ως χώρα κι όχι ως χώρος. Για όσους είναι χριστιανοί, λοιπόν, τα Χριστούγεννα είναι μία από τις σημαντικότερες ημέρες της ζωής τους, ειδικά εάν βιώνουν τον Χριστιανισμό και τις αλήθειες του. Δεν είμαι θεολόγος ούτε και ιδιαίτερης μνείας χριστιανός, ένας επιδερμικός του ποιμνίου είμαι, αλλά, αν μη τι άλλο, προσπαθώ να ξεχωρίζω το μείζον από το ελάσσον. Τα Χριστούγεννα, λοιπόν, είναι μία θεμελιακή εορτή για τους πιστούς, σε οποιαδήποτε βαθμίδα της πίστεως κι αν αυτοί ευρίσκονται. Η παραμονή των Χριστουγέννων, εντούτοις, δεν είναι γιορτή! Μπορεί πολλοί να παλιμπαιδίζουν και να παρευρίσκονται σε ρεβεγιόν, πλην όμως η παραμονή των Χριστουγέννων είναι νηστεία, αυστηρή μάλιστα. Δεν κάνω κήρυγμα ούτε και τηρώ προσωπικώς όλο το τυπικό της εκκλησίας, δεν μπορώ όμως να μην σχολιάσω τον άσχετο, για να ακριβολογώ, σχεδόν υβριστικό τρόπο, με τον οποίο η πολιτεία έλαβε αποφάσεις για τις ημέρες που έπονται. Αποφάσισε χαλάρωση στις 24 του μήνα κι όχι στις 25! Μα η γιορτή, αγαπητοί αδελφοί, είναι στις 25, από πού κι ώς πού δίδετε, μεγαλόψυχοί μου εσείς, χαλάρωση την παραμονή της εορτής;

Ξέρω, μαζεύτηκαν πάλι στο Προεδρικό όλοι αυτοί οι πανεπιστήμονες και, αφού τα ανέλυσαν όλα και τα εξέτασαν από πάσης πλευράς, κατέληξαν ότι την παραμονή μπορούμε και μέχρι τις 11, όχι όμως τα Χριστούγεννα, τη λαμπρή αυτή ημέρα της Χριστιανοσύνης. Πρώτα-πρώτα, τους ευχαριστούμε που είναι τόσο γενναιόδωροι και ευέλικτοι, αλλά δεν μας εξηγούν με ποιο κριτήριο επέλεξαν τις 24 για χαλάρωση, μιλάμε για δύο ώρες, που έχουν όμως τον συμβολισμό τους, κι όχι τις 25; Και, δεύτερον, μπορούν να μας εξηγήσουν τι τρομερό θα συμβεί εάν αυτά τα 10 άτομα που θα βρεθούν σε μία οικία, για να πιουν μετά από τόσο καιρό λίγο κρασάκι και να δειπνήσουν αντάμα, το διαλύσουν στις 12 ή στις μία έστω το πρωί αντί στις 11; Τι φοβερό και τρομερό θα συμβεί μέσα στις δύο επιπλέον ώρες, που φυσιολογικά χρειάζονται για να ολοκληρωθεί ένα εορταστικό δείπνο; Και γιατί δηλαδή πρέπει να φάμε με το τρέξιμο και με την ψυχή στο στόμα; Οι πανεπιστήμονες και οι ερευνητές και οι λοιμωξιολόγοι και άπαντες οι συμβουλάτορες του εκλεκτού μας Προέδρου εισηγούνται το άλφα και το βήτα, η πολιτική ηγεσία δεν τα περνά από τη βάσανο της λογικής, δεν τα εντάσσει στο ευρύτερο κοινωνικό, πολιτιστικό και θρησκευτικό πλαίσιο της χώρας, προκειμένου να καταλήξει σε κάποια σοβαρή, επιτέλους, απόφαση; Δεν γνωρίζει ο Πρόεδρος, που τον βλέπω να έχει καλές σχέσεις με τον προκαθήμενο της εκκλησίας μας, ότι η συντριπτική πλειονότης αυτού του λαού τυγχάνει να ασπάζεται την Ορθοδοξία κι ότι αυτή η του λαού πλειονότης εορτάζει τα Χριστούγεννα κι όχι την παραμονή τους;

Ας πάμε τώρα στην παραμονή της Πρωτοχρονιάς, η οποία δεν αποτελεί πραγματική εορτή, αλλά μία κάποια συνήθεια που έχουμε εμείς οι άνθρωποι να χαριεντιζόμαστε επειδή αλλάζει ο χρόνος. Δεν λέω, ας είναι, μια ευκαιρία να ξεδώσει κανείς, να βρεθεί με φίλους, να πιει κάνα πιο εκλεκτό κρασάκι, να ξεφύγει ολίγον, βρε αδερφέ. Γιατί, όμως, και πάλι μέχρι τις μία, τι είναι όλη αυτή η βιασύνη, όλη αυτή η πίεση του χρόνου; Μέχρι να αλλάξει ο χρόνος, να κοπεί η βασιλόπιτα και να ανοιχτεί και να σερβιριστεί μία σαμπάνια, για όσους το συνηθίζουν κι έχουν και τη δυνατότητα, πέρασε η ώρα. Κι αν κανείς έρχεται και από λίγο μακριά, πάλι τρέχοντας θα φύγει ο άνθρωπος. Χάθηκε ο κόσμος να το διαλύσουμε στις 2, ποια συμφορά θα επέλθει δηλαδή;

Μία πολύ απλή εξήγηση σε όλα αυτά είναι ότι οι άνθρωποι που παίρνουν τις αποφάσεις θέλουν να δείξουν ότι είναι αυστηροί και δεν αφήνουν πολύ λάσκο. Ρε παλικάρια της φακής, ρε μπαγάσες, εξαντλήστε την αυστηρότητά σας σε όλες αυτές τις απάτες και τις καραμπινάτες κομπίνες που γίνονται από πρωίας μέχρι νυκτός, 365 ημέρες τον χρόνο, σε αυτόν τον τόπο που έχει πλέον βρωμίσει κι αφήστε τα παιγνιδάκια με τις ώρες και τα λεπτά, σταματήστε να παριστάνετε τους αυστηρούς κάνοντας τον κόσμο να τρέχει να προλάβει την μπουκιά του, σκεφθείτε κι ολίγον με βάση τη λογική, βάλτε τα πράγματα κάτω και τυραννήστε τα μέχρι να καταλήξετε σε κάτι, που να είναι και να ακούγεται λογικό. Όχι, δηλαδή, πως θέλουν και πολύ μυαλό κάποια πράγματα, αλλά…