Τα λαβωμένα σταφύλια

Θυμάμαι πριν από δύο περίπου χρόνια κάποιον πολύ γνωστό επιχειρηματία της νήσου να διαμαρτύρεται γιατί οι οινοποιοί, των οποίων το κρασί διανέμει, "αρνούνται" να αυξήσουν την παραγόμενη ποσότητα, αφήνοντάς τον εκτεθειμένο στις απαιτήσεις της αγοράς. Όσο κι αν προσπάθησα να του εξηγήσω πως το κρασί δεν έχει καμία απολύτως σχέση με όλα τα υπόλοιπα ποτά που κυκλοφορούν στην οικουμένη, όσο κι αν προσπάθησα να εξηγήσω πως για να αυξήσει κανείς την παραγωγή του θα πρέπει να επεκτείνει πρώτα τους αμπελώνες του, όσο κι αν επιχείρησα να συνδέσω τον οίνο με την ίδια τη γη και το κάρπισμά της, εν προκειμένω το σταφύλι, ουδόλως με αντιλήφθηκε ο συνομιλητής μου.

Διερωτώμαι, μάλιστα, πόση επίγνωση των οινικών πραγματικοτήτων έχουν πολλοί εστιάτορες ή ακόμη και καταναλωτές. Πόσο, δηλαδή, αντιλαμβανόμαστε τη σχέση ανάμεσα στο αμπέλι και το κρασί.

Αφορμή του προβληματισμού αυτού υπήρξε η πρόσφατη συνομιλία μου με τον γνωστό παραγωγό Σοφοκλή Βλασίδη, έναν από τους καλύτερους και πιο καταξιωμένους στο νησί. Έναν παραγωγό που οφείλει την περισσότερη από τη φήμη του σ' ένα πάρα πολύ καλό κρασί, το Shiraz που φέρει το όνομά του. Αυτό το κρασί, που δεν χρειάζεται πια συστάσεις, έκανε την εμφάνισή του στην οιναγορά της χώρας πριν από μία περίπου δεκαετία. Από τότε παραμένει ποιοτικά βελτιωνόμενο και άξιο λόγου.

Αυτό λοιπόν το αγαπημένο κρασί κινδυνεύει εφέτος να μην παραχθεί ή να παραχθεί σε πολύ πιο περιορισμένη ποσότητα λόγω χαλαζιού. Τόσο ήταν το μέγεθος και η έκταση του μαγιάτικου χαλαζιού στο Κοιλάνι, όπου βρίσκονται οι αμπελώνες του συγκεκριμένου - και όχι μόνο - παραγωγού, που δεν άφησε τσαμπί για τσαμπί, ρώγα για ρώγα! Όλα χάθηκαν σε μια στιγμή, σε μια καμπή του καιρού, που θύμωσε και είπε να ρίξει με το τσουβάλι. Αυτή είναι η σκληρή μοίρα του αμπελουργού, αυτή είναι η τραχιά ζωή του οινοποιού.

Γράφω αυτές τις γραμμές, όχι για να στηρίξω απλώς τον φίλο Σοφοκλή Βλασίδη, αλλά κυρίως για να αναδείξω ξανά την άρρηκτη σχέση ανάμεσα στο αμπέλι και το κρασί, μια σχέση που άλλοτε παραμένει αρμονική, οδηγώντας στο αίσιο, και άλλοτε ανατρέπεται, συντελώντας στην καταστροφή.

Όσοι λοιπόν θα αναζητήσετε το αγαπημένο σας Shiraz στα ράφια κάποιας κάβας και δεν θα το βρείτε, μην τα βάλετε με τον παραγωγό και την "άρνησή" του να σας προμηθεύσει. Βάλτε τα με τον καιρό και το χαλάζι, βάλτε τα με ό,τι θέλετε, όχι όμως με τον παραγωγό. Αυτόν αφήστε τον να κλάψει πάνω από τα λαβωμένα σταφύλια, αφήστε τον στην αγωνία τού μειωμένου εισοδήματος και της περιορισμένης ρευστότητας.