50 Great Greek Wines

Συγχωρέστε μου τον αγγλικό τίτλο του σημερινού σημειώματος, αλλά, επειδή οι διοργανωτές του ομώνυμου διαγωνισμού χρησιμοποιούν την αγγλική, θέλησα να είμαι δίκαιος και ακριβής μαζί τους, για αποφυγή αχρείαστων παρεξηγήσεων. Παρότι στον εν Ελλάδι και εν Κύπρω ηλεκτρονικό και έντυπο Τύπο, παρουσιάστηκαν ως τα «50 Καλύτερα Ελληνικά Κρασιά», έκρινα σκόπιμο να χρησιμοποιήσω τον αγγλικό τίτλο, ο οποίος δεν παραπέμπει κατ’ ανάγκην στα 50 κορυφαία ελληνικά κρασιά, αλλά σε 50 μεγάλα εξ αυτών, υπάρχει μία ειδοποιός διαφορά, που καλό είναι να επεξηγείται, τόσο από τους οινογράφους όσο και από τους ίδιους του διοργανωτές.

Ο διαγωνισμός που φέρει το όνομα «50 Great Greek Wines» είναι παιδί του κυρίου Γιάννη Καρακάση MW, ο οποίος, όπως επεξηγεί στην ιστοσελίδα του Διαγωνισμού, θέλησε να βοηθήσει το ελληνικό κρασί «να γίνει πιο αναγνωρίσιμο ξεφεύγοντας από την κατηγορία “Οι Άλλοι”». Επιλέγοντας μερικούς καλούς γνώστες του χώρου, τόσο από την Ελλάδα όσο και από το εξωτερικό, κι αγοράζοντας τα κρασιά από το εμπόριο, οι διοργανωτές επιχειρούν να αξιολογήσουν και να παρουσιάσουν 50 μεγάλα κρασιά της ελληνικής γης.

Με όλο τον σεβασμό απέναντι στην προσπάθεια των διοργανωτών και βασιζόμενος στην όποια εμπειρία έχω συσσωρεύσει τα τελευταία 25 χρόνια, που δοκιμάζω και αξιολογώ κρασιά, θεωρώ χρήσιμο να προβώ σε κάποια γενικότερα σχόλια. Αρχικώς, θα ήθελα να εκφράσω τις σοβαρές επιφυλάξεις μου ως προς το πόσο εφικτό είναι σήμερα, με τα χιλιάδες παραγόμενα κρασιά στην Ελλάδα, από τα οποία υπάρχουν εκατοντάδες άξια προσοχής, να είναι κανείς σε θέση, όσο πολύπειρος και ικανός κι αν είναι, να δοκιμάσει όλους αυτούς τους οίνους, να τους αξιολογήσει και να τους κατατάξει ποιοτικώς. Κατά την προσωπική μου άποψη, δεν είναι πλέον εφικτό να δοκιμαστεί, να αξιολογηθεί και να καταταχθεί ποιοτικώς στο σύνολό του ο ελλαδικός αμπελώνας. Τα κρασιά είναι πάρα πολλά, το κόστος απόκτησής τους είναι δυσβάστακτο, το ίδιο δυσβάστακτη είναι και η διαχείρισή τους μέχρι τη γευστική δοκιμή και την αξιολόγηση. Επιπροσθέτως, η συμπερίληψη τόσων, ετερόκλητων στιλιστικά, ποικιλιακά και γεωγραφικά οίνων, σε μία γενική κατηγορία, με απώτερο σκοπό την αξιολόγηση και επιλογή των καλυτέρων, εμπερικλείει πολλές παγίδες και σαφείς κινδύνους. Ευστοχότερο θα ήταν να επιχειρήσει κάποιος να δοκιμάσει και να αξιολογήσει τα κρασιά συγκεκριμένης αμπελουργικής ζώνης, λόγου χάρη, όλες τις Νάουσες ή όλες τις Νεμέες ή όλες τις Σαντορίνες ή όλα τα Μοσχοφίλερα κτλ.

Αυτά ως προς τη διαδικασία και το εφικτό του πράγματος. Πέρα, όμως, από αυτά θεωρώ σκόπιμο να σχολιάσω και τα αποτελέσματα αυτά καθεαυτά. Για παράδειγμα, στα «50 Great Greek Wines» έχουν περιληφθεί η Νεμέα 2018 του Σκούρα, το Ξινόμαυρο Σκαντζόχοιρος 2017 του Κτήματος Άλφα, ο Άγιος Χρόνος 2016 του Κτήματος Αβαντίς κ.ά. Θα ήθελα, λοιπόν, ευθέως να ρωτήσω: τα τρία προαναφερθέντα κόκκινα είναι καλύτερα από το Άβατον του Γεροβασιλείου, τη Νάουσα του Καρυδά, την απλή Γουμένισσα και τη Single Vineyard του Αϊδαρίνη, το Κτήμα Κατσαρού Cabernet-Merlot, τον Κοκκινόμυλο και το Αυλοτόπι του Τσέλεπου, τη Λημνιώνα του Ζαφειράκη, το Γη και Ουρανός και τη Ραψάνη Terra Petra του Θυμιόπουλου, τη Μαυροδάφνη του Χαριτάτου; Μπορώ να αναφέρω κι αρκετά άλλα, μένω όμως ώς εδώ για να μην κουράσω.

Και για να γίνω ακόμη πιο συγκεκριμένος: ο Άγιος Χρόνος του Κτήματος Αβαντίς είναι καλύτερο κρασί από το Evangelo του Κτήματος Γεροβασιλείου, κρασιά που γεννώνται από το ίδιο χαρμάνι ποικιλιών; Ο Σκαντζόχοιρος είναι καλύτερο Ξινόμαυρο από τη Νάουσα του Καρυδά ή από το Γη και Ουρανός, που δεν περιλαμβάνονται στη λίστα των 50; Η Νεμέα του Σκούρα είναι ανώτερη από την Επιλεγμένη του Παρπαρούση ή από το Κτήμα Δρυόπη; Το Τσιγγέλω του Ρούβαλη, που είναι στα 50, είναι ανώτερη Μαυροδάφνη από αυτήν του Χαριτάτου ή από αυτήν του Σκλάβου ή από αυτήν ακόμη του Μαρκόγιαννη; Είναι καλύτερη από το Ταώς του Παρπαρούση; Θα μπορούσα να επιστρατεύσω άλλα τόσα παραδείγματα λευκών οίνων, αλλά πιστεύω ότι έχω διατυπώσει ήδη ευκρινώς την άποψή μου.

Δεν αμφισβητώ επουδενί την ικανότητα και τις γνώσεις των κριτών του «50 Great Greek Wines», ούτε, βεβαίως, και τις προθέσεις τους. Διατηρώ, εντούτοις, ισχυρές προσωπικές επιφυλάξεις για τα αποτελέσματα, όπως αυτά εκφράζονται στην τελική λίστα των 50, συνεπώς, θεώρησα σκόπιμο και ωφέλιμο, τόσο για τους ενδιαφερόμενους οινόφιλους όσο και για την πολυφωνία και τον πλουραλισμό, να καταθέσω τις απόψεις και τους προβληματισμούς μου, ως μία προσπάθεια να πάμε, όλοι μαζί, το αγαπημένο κρασί της ελληνικής γης ένα βήμα πάρα πέρα, εκεί που πραγματικά του αξίζει, γιατί, ναι, το αξίζει.