πίσω | τύπωσε

Η δικαίωση ενός οραματιστή



Όπως κάθε χρόνο, έτσι και φέτος, ό,τι βρίσκεται εκτός των ειδικών, ψυχόμενων συντηρητών που διαθέτω, στο υπόγειο του σπιτιού μου, στη ζέουσα Λευκωσία, πρέπει να φύγει πριν το έμπα του εκλεκτού μας θέρους. Τα ράφια με ό,τι έχει απομείνει άπιοτο πρέπει να αδειάσουν, για να καθαριστούν και να είναι έτοιμα να δεχθούν καινούργιες φιάλες με το που θα μπει το φθινόπωρο. Εκεί, στα υπό εκκαθάριση ράφια της υπόγειας κάβας, έστεκε, μεταξύ άλλων, και μία φιάλη της ποικιλίας Cabernet Sauvignon, της εσοδείας 2005, του Κτήματος Αργυρίδη στη Βάσα Κοιλανίου. Όταν την έπιανα στα χέρια μου για να την ανεβάσω στο φως της κουζίνας, διερωτόμουνα πώς θα ήταν άραγε το κρασί. Θα έστεκε 14 τόσα χρόνια μετά τον τρύγο ένα κυπριακό κόκκινο, που δεν το είχα θεωρήσει αντάξιο μιας θέσης στους κλιματιζόμενους συντηρητές της οικίας μου; Για να είμαι απολύτως ειλικρινής, θεώρησα την πιθανότητα να στέκει καλά το κρασί υπαρκτή, όχι όμως ιδιαίτερα υψηλή, δεδομένων των θερμοκρασιακών συνθηκών της νήσου, αλλά και του εν γένει επιπέδου των παραγόμενων σε αυτήν ερυθρών οίνων.

 

Η πρώτη μου επιφύλαξη είχε να κάνει με την αρτιότητα του φελλού της φιάλης, καθώς φοβήθηκα ότι δεν θα ήταν και στην πιο καλή κατάσταση. Ο φελλός, όμως, αποσπάσθηκε από τον λαιμό της φιάλης με τη μία, ήταν μάλιστα σε πάρα πολύ καλή κατάσταση. Η πρώτη μικρή ποσότητα που έριξα στο κολονάτο υπήρξε ενθαρρυντική, καθώς το χρώμα του κρασιού αποκαλύφθηκε μπροστά μου πυκνό, καθάριο, αρκετά σκούρο ακόμη, με μια μικρή για την ηλικία του οίνου κεραμιδιά απόχρωση. Το χρώμα μαρτύρησε αμέσως την καλή κατάσταση του οίνου. Ζύγωσα το ποτήρι στη μύτη και μύρισα, ενθαρρυμένος από τη χρωματική του κρασιού υγεία, για να διαπιστώσω εύχαρις πως το Κτήμα Αργυρίδη του 2005 είχε αναπτυχθεί αρωματικά, είχε γίνει φίνο, λεπτό και πολυσχιδές, σε βαθμό που καθόλου δεν ανέμενα. Πήρα μια γουλιά, για να διαπιστώσω και πάλι πως το κρασί είχε εξελιχθεί θαυμάσια, είχε γίνει μελένιο, μαλακό, πολύπλοκο, διαρκές στο τελείωμά του. Εν ολίγοις, στεκόμουν ενώπιος ενωπίω με το καλύτερα παλαιωμένο κόκκινο τοπικής παραγωγής, που έτυχε ποτέ να δοκιμάσω. Βρισκόμουν ενώπιος ενωπίω με την κυπριακή αμπελοοινική ιστορία, συναντώντας ξανά, χρόνια μετά τον αδόκητο θάνατό του, τον μεγαλύτερο οραματιστή της κυπριακής αμπελουργικής και οινοποιητικής σκηνής, τον αείμνηστο Πάμπο Αργυρίδη, που από πολύ νωρίς, πρώτος ίσως απ’ όλους, κατανόησε βαθιά πως καλό κρασί χωρίς ιδιόκτητο αμπελώνα επιπέδου δεν μπορεί να υπάρξει. Αυτό το Cabernet Sauvignon ήταν για μένα μία έκπληξη, μια τελείως απροσδόκητη ανακάλυψη, ίσως να ήταν και για τον άνθρωπο που το οινοποίησε, αν είχε την ευκαιρία να το δοκιμάσει σήμερα.

 

Δυστυχώς, η μοίρα άλλα διέταξε, αλλά αυτή η περίεργη αίσθηση του δικαίου που πλανάται στην οικουμένη, χάρισε στον οραματιστή οινοποιό μας κάτι πολύ σπουδαιότερο από μια απλή γευστική δοκιμή, χάρισε τη δικαίωση, αποκαλύπτοντας, 14 ολόκληρα χρόνια μετά από έναν ανυποψίαστο τρύγο, ότι όλα όσα είχε ο οινοποιός προγραμματίσει γίνονται πραγματικότητα. Αποκαλύπτοντας, επίσης, ότι ακόμη και ο Θεός μπορεί να γίνει αντιληπτός μέσα από ένα μπουκάλι παλαιωμένου οίνου…

© Copyright - Cyprus Wine Pages, Γιάννος Κωνσταντίνου
Σχεδιασμός & Ανάπτυξη: Crucial Services Ltd

πίσω | τύπωσε