Ένα κρασί εξοχής, ένα κόκκινο για φιλέτο κι ο Κυβερνήτης της Καλιφόρνιας

Είναι πρωί Κυριακής κι ο ασυνήθιστα βροχερός καιρός κάνει διάλειμμα. Λιακάδα έξω, καθαρός ουρανός, ξαστεριά, νηνεμία. Το γκαζόν της αυλής φρεσκοκομμένο, ο κήπος στοιχισμένος, κουρεμένος με ακρίβεια, πράσινος τόσο που πάνε χρόνια να τον ιδώ, χορτασμένος από νερό. Απλώνω μία κουβέρτα στο γρασίδι και τακτοποιώ επάνω δυο παιδικά σερβίτσια, να γευματίσουν τα παιδιά. Πλάι στήνω ένα στρογγυλό τραπεζάκι, σαν αυτά των ουζερί, και δυο μεταλλικές καρέκλες με τα αρμόδια μαξιλαράκια τους. Αράζω σε μία εξ αυτών, μαζί αράζει και η φαμίλια. Το φαγητό απλό, καθάριο, της εποχής. Είναι μεσημέρι και ζητάω κάτι απλό κι ευχάριστο. Κι αμέσως το μυαλό μου πάει σε εκείνο το κιβώτιο με τα Côtes du Rhône του Guigal, που είχα προ καιρού αγοράσει. Του 2015 ήτανε θαρρώ, κατεβαίνω στην κάβα κι αρπάζω ένα, ανεβάζοντάς το στο φως του ήλιου. Το ανοίγω κι αρχίζω το σερβίρισμα. Ένα απλό κόκκινο, με ωραίο χρώμα, όμορφα αρώματα, ευχάριστη γεύση, «εύκολη», μαλακή, γνήσια. Πέρασε ένα δεκάλεπτο, προτού συνειδητοποιήσω κάτι σχεδόν συγκλονιστικό. Ότι, δηλαδή, το εν λόγω Côtes du Rhône είναι ένα κρασί εξοχής! Ήταν τόσο ταιριαστό με το ύπαιθρο, ήταν τόσο ευχάριστο να το καταναλώνεις έξω, με τον καιρό να συμμαχεί και να ενδίδει, που εκείνη τη στιγμή συνειδητοποίησα ότι, ναι, υπάρχουν κρασιά για την εξοχή. Αυτή, άλλωστε, είναι η αποστολή του Côtes du Rhône, ουδέποτε διεκδίκησε οτιδήποτε ευρύτερο, εξάλλου, για τις πιο «σοβαρές» στιγμές, για τα πιο επίσημα δείπνα, υπάρχουν τα περιώνυμα χωριά, από τα οποία βγαίνουν τα μεγάλα κρασιά του Ροδανού. Κι αυτό το «απλό» εξοχικό κρασί δηλώνει αυτή ακριβώς την ιδιότητά του τόσο ταπεινά, τόσο γνήσια, χωρίς φωνές και οδυρμούς, χωρίς γδούπο και στόμφο, έτσι, απλά, μπαίνει στο πετσί του ρόλου και της καταγωγής του κι αφήνει, όσους έχουν τη διάθεση να το ανακαλύψουν, να δουν και να εκτιμήσουν κάτι τόσο παρεξηγημένο και τόσο πολύτιμο, την απλότητα.

Μερικές ημέρες μετά, έφθασε κοντά μου μία φιάλη ενός γαλλικού κόκκινου, από έναν «θολής» προέλευσης παραγωγό, που διαφήμιζε επί της εμπρόσθιας και οπίσθιας ετικέτας ότι το κρασί είναι για φιλέτο. Στην εμπρόσθια ετικέτα λόγια πολλά, γραφικά ων ουκ έστιν αριθμός, παράγραφοι ολόκληρες, που για να τις διαβάσεις θα πρέπει να είσαι αετός, χρονιά καμία, αλκοολικός τίτλος 13,5%. Στην οπίσθια ετικέτα η ίδια πάρλα περί της συμβατότητας του οίνου μα τα φιλέτα, αλλά και με άλλα είδη κρέατος, χρονιά, με μικρά γράμματα, 2017, αλκοολικός τίτλος 14%! Μάρκετινγκ! Το βλέπεις, το ψηλαφάς, το αισθάνεσαι. Θέλει να παραστήσει κάτι ετούτο το κρασί, θέλει να παρουσιαστεί ως ο καλύτερος συνοδός του φιλέτου, δεν μπορεί όμως, δεν έχει το εκτόπισμα, του λείπει η σοβαρότης, απουσιάζει το ουσιώδες και κυριαρχεί το επιφανειακό. Δεν πα να φωνάζεις ότι είσαι το κρασί-στέικ, άμα δεν το ’χεις, άστο καλύτερα. Κι εδώ είναι η διαφορά. Ο πρώτος σιγεί, δεν είμαι τίποτα το σπουδαίο λέει, ένα απλό Côtes du Rhône, και καταφέρνει να συγκινήσει, ο άλλος βγαίνει στην ταράτσα και φωνάζει, αλλά αποτυγχάνει.

Όλα ετούτα, για να τα κατανοήσει κανείς και να μην τα θεωρήσει υπερβολές ενός οινογράφου, απαιτείται μία ελάχιστη παιδεία, όχι απλώς οινική αλλά ευρύτερη, και μία καθημερινή κι ειλικρινής επαφή με τα του οίνου, αλλιώς δεν μπορούν όλα όσα έχουν επισημανθεί παρά να θεωρηθούν φληναφήματα κι αερολογίες της στιγμής.

Απαιτείται ευαισθησία, η οποία διαχρονικά πίστευα ότι απουσιάζει από τα κρασιά του Νέου Κόσμου, γι’ αυτό και δήλωνα θιασώτης του ευρωπαϊκού αμπελώνα. Χθες, όμως, είδα, για πρώτη ίσως φορά, μια ελπίδα να αχνοφαίνεται, όταν διάβασα ότι ο Κυβερνήτης της Καλιφόρνιας, της σημαντικότερης αμπελουργικής περιοχής των Ηνωμένων Πολιτειών Αμερικής, αποφάσισε να καταργήσει τη θανατική ποινή στην πολιτεία, λέγοντας πως η θανατική ποινή είναι ασυμβίβαστη με τις θεμελιώδεις αξίες των Καλιφορνέζων. Λέγοντας πως αν κανείς δολοφονήσει, εμείς δεν δολοφονούμε, είμαστε καλύτεροι από αυτή τη λογική. Όταν υπάρχουν ακόμη άνθρωποι που μπορούν να δουν τον κόσμο με τέτοια ευαισθησία, δεν χάθηκε η ελπίδα, απλώς παραμονεύει σε μια άκρη για να ανέβει και πάλι στη σκηνή ως πρωταγωνίστρια.