Ο κανόνας των εξαιρέσεων

Συνήθως, λέμε έναν κανόνα κι έπειτα επισημαίνουμε και τις όποιες εξαιρέσεις του, καθώς πάντοτε οι κανόνες διέπονται από σχετικές εξαιρέσεις, οι οποίες ενίοτε είναι αρκετές κι ενίοτε ολίγες έως ελάχιστες. Στον αλλόκοτο όμως τόπο μας συμβαίνει κάτι εξόχως ενδιαφέρον, μια και οι εξαιρέσεις έχουν καταστεί κανόνας! Τι θέλω να πω; Θέλω, ακριβώς, να σημειώσω ότι σε όλες τις εκφάνσεις του αστείου βίου μας, σε όλες τις πτυχές των κοινωνικών, εμπορικών και όχι μόνο δραστηριοτήτων μας, οι σοβαροί, οι επαγγελματίες, οι θηρευτές του τέλειου, οι κυνηγοί της λεπτομέρειας, οι φίνοι, οι λεπτολόγοι, οι ασυμβίβαστοι με το μέτριο, οι αγονάτιστοι, οι φάροι, οι πρωτοπόροι είναι πάντοτε οι λίγοι, οι ελάχιστοι, οι σχεδόν αμελητέοι, καθώς αποτελούν εξαίρεση της εξαιρέσεως και οπωσδήποτε όχι τον κανόνα.

Το έχω κι άλλοτε σημειώσει. Μία τέτοια εξαίρεση είναι η ξενοδοχειακή μονάδα πολυτελείας Elysium στην Πάφο, η οποία είναι, δυστυχώς, η μοναδική ανάμεσα στον χαοτικό ξενοδοχειακό οργασμό της πόλεως που κομίζει πρόταση. Πρόταση ετερότητας, ποιότητας, έμφασης στη λεπτομέρεια και, κυρίως, στον επισκέπτη. Είναι η μοναδική περίπτωση ξενοδοχειακής μονάδας εντός της πόλης, που αρνείται να προσχωρήσει στη λογική της ημιδιατροφής, του όλα πακέτο, έστω κι αν ο πελάτης είναι διατεθειμένος να πληρώσει το τίμημα, όσο υψηλό κι αν αυτό είναι.

Σε αυτήν τη μονάδα εορτάζεται εδώ και είκοσι συναπτά έτη η κάθοδος του Beaujolais nouveau στο νησί μας, του πρώτου ερυθρού οίνου της χρονιάς, που κυκλοφορεί ετησίως κάθε τρίτη Πέμπτη του Νοέμβρη, ξεκινώντας από τη νοτιοανατολική Γαλλία και το ομώνυμο χωριό και φθάνοντας μέχρι τα πέρατα του κόσμου. Αυτό το γέννημα της γαλλικής ποικιλίας Gamay, με τα φρουτώδη και ανθώδη αρώματα μπανάνας, κερασιών και μούρων, έτσι μαλακό και ευκολόπιοτο που είναι, καθώς οι τανίνες του είναι σχεδόν ανύπαρκτες, καταναλώνεται δροσερό, κάπου ανάμεσα στους 12-14 βαθμούς Κελσίου, με ανάλογα εδέσματα, σε μια ατμόσφαιρα ανά τον κόσμο γιορτινή και εύθυμη. Δεν είναι το μεγάλο κρασί, δεν παλαιώνει, δεν εξελίσσεται στο ποτήρι, δεν, δεν, δεν, αλλά είναι το Beaujolais nouveau που όλοι γουστάρουν να δοκιμάσουν άμα τη αφίξει του. Αυτό κι αν είναι εμπορική επιτυχία, όχι δική μας, βεβαίως, αλλά των Γάλλων. Πέντε χαρωπά πιάτα ταιριαστά με το Beaujolais nouveau του 2018, αλλά και τα Beaujolais-Villages και Fleurie του Albert Bichot της κάβας La Maison du Vin κόσμησαν μια βραδιά γεμάτη ευθυμία.

Μέχρι το Beaujolais nouveau του 2019 ελπίζω να είμαστε όλοι ακόμη εδώ, υγιείς και γεμάτοι διάθεση, να γευτούμε μία ακόμη εσοδεία από αυτό το γιορτινό κόκκινο του γαλλικού νότου, εκεί πάλι, στο Elysium, όχι για να συνεχιστεί απλώς ένας θεσμός είκοσι ετών, αλλά για να έχουμε ξανά την ευκαιρία να συνειδητοποιήσουμε ότι στο νησί μας, πράγματι, οι εξαιρέσεις παραμένουν, δυστυχώς, ο κανόνας. Εκτός κι αν συμβεί κάποιο κοσμογονικό γεγονός, τώρα, με τα αέρια και από Κύπρος γίνουμε Λουξεμβούργο. Κι αυτό μικρό είναι, το Λουξεμβούργο, εννοώ, με λιγότερο από εμάς πληθυσμό και με το ένα τέταρτο περίπου της δικής μας έκταση, αλλά, κάπως αλλιώς είναι εκεί τα πράγματα. Το λέω, γιατί το μικρό μας μέγεθος στέκεται εδώ και δεκαετίες ως δικαιολογία για τις ων ουκ εστίν αριθμός αδυναμίες μας.