Ο διώκτης των σύννεφων

Την περασμένη Κυριακή μιλήσαμε για τα ροζέ κρασιά της ελλαδικής αγοράς, εξ αφορμής της έκθεσης Drink Pink 2018, που πραγματοποιήθηκε στο ξενοδοχείο Χίλτον της Αθήνας. Κι επειδή η εποχή του ροζέ κρασιού είναι τώρα, τώρα που μπαίνει και μας δέρνει για τα καλά το καλοκαίρι, το θερμό, υγρό και βάναυσο κυπριακό καλοκαίρι, είπα να συνεχίσω την αναφορά μας στα ρόδινα ή ερυθρωπά, όπως αλλιώς τα λέμε, κρασιά. Κι αυτό γιατί τα ροζέ κρασιά μεγαλώνουν συνεχώς. Μεγαλώνει η κατανάλωσή τους, αυξάνεται, ως εκ τούτου, διαρκώς η παραγωγή τους, ενδυναμώνεται το μάρκετινγκ που τα υποστηρίζει και, αναπόφευκτα, οι τιμές ακολουθούνε κι αυτές ανοδική πορεία. Τη σημαία των ροζέ κρασιών κρατάνε ψηλά τα νιάτα, οι νέοι άνθρωποι που ζητάνε κάτι εύκολο και ταυτόχρονα ευχάριστο, αρωματικό, εύθυμο. Αυτό δεν σημαίνει, βεβαίως, ότι οι νέοι έχουν την αποκλειστικότητα στην κατανάλωση των καλών ροζέ κρασιών της οικουμένης, καθώς, όπως και οι σχετικές έρευνες δείχνουν, η αποδοχή των κρασιών αυτών αφορά σε όλες τις ηλικίες και όλα τα γούστα. Δεν υπάρχει, άλλωστε, αυτή τη στιγμή ισχυρότερη οινική τάση ανά το παγκόσμιο από τη ροπή προς τα ερυθρωπά κρασιά.

Αυτή η τάση, αν προτιμάτε, πέστε την και μόδα, δεν θα μπορούσε να αφήσει ανεπηρέαστη και τη μικρή, πλην όμως οινοπαραγωγό νήσο μας, η οποία έχει εσχάτως επιδοθεί σε αυτό που χρόνια ξέρει καλά να κάνει, δηλαδή, στην αντιγραφή οινικών μοντέλων. Και ποιο είναι αυτή τη στιγμή το μοντέλο που τρέχει σαν τρελό στο πεδίο των ρόδινων οίνων; Μα, ποιο άλλο από αυτό της Προβηγκίας, της πανέμορφης αυτής περιοχής του γαλλικού νότου, όπου οινοποιούνται τα διασημότερα ροζέ κρασιά της υφηλίου. Εκεί, με πρωταγωνίστριες τις ποικιλίες Cinsault, Grenache, Mourvèdre, Carignan και Syrah, που ενίοτε συνεπικουρούνται από ποικιλίες όπως οι Cabernet Sauvignon, Merlot, Tibouren και άλλες, παράγονται τα διάσημα ροζέ Προβηγκίας, που έχουν γίνει γνωστά για το οινοποιητικό τους στιλ. Έτσι, έχουμε πια ανά τον κόσμο απειράριθμα ροζέ τύπου Προβηγκίας, που σημαίνει ρόδινα κρασιά που δεν είναι ρόδινα αλλά μάλλον λευκά, ή το πολύ γκρι, καθώς χρωματικά κινούνται περισσότερο προς το λευκό παρά προς το ρόδινο, πόσω μάλλον το ερυθρό. Το αποτέλεσμα της παγκόσμιας αναγνώρισης των ροζέ της Προβηγκίας είναι οι οινοπαραγωγοί σε Κύπρο και Ελλάδα να προσπαθούν να φτιάξουν ρόδινους οίνους που να ομοιάζουν στο στιλ αυτών της Προβηγκίας! Κι εκεί που η Κύπρος, μια μεσογειακή χώρα με θερμό και ξηρό κλίμα, έφτιαχνε, με σημαντική, οφείλω να παρατηρήσω, επιτυχία, ροζέ κρασιά με τονισμένα χρώματα, που κινούνταν πλησιέστερα στο κόκκινο παρά το λευκό κρασί, άρχισε να βλέπει προς τη μεριά των χρωματικά άτονων ροζέ της Προβηγκίας. Δεν είναι, ωστόσο, μόνη σε αυτή την απόπειρα, καθώς και πολλοί φίλοι οινοποιοί από την Ελλάδα ρίχτηκαν στο κυνήγι του προβηγκιανού ονείρου. Εκεί που τα ελλαδικής παραγωγής ροζέ είχαν κι αυτά το δικό τους μεσογειακό στιλ, με τα πιο τονισμένα χρώματα και τα πυκνότερα και εντονότερα αρώματα και την κάπως μεστότερη γεύση, άρχισε ο χορός της Προβηγκίας, να επιβιβαστούν όλοι σε αυτό το βαγόνι κι όταν η διαδρομή έλθει στο πέρας της να πεταχτούν από αυτό και να πηδήξουν στο αμέσως επόμενο βαγόνι της οινικής μόδας. Είναι χαρακτηριστικότατη η περίπτωση του οινοποιείου Χαρλαύτη, το οποίο δεν έφτιαξε ένα και δύο, αλλά τρία ροζέ τύπου Προβηγκίας, ένα από Syrah, ένα από Cabernet Sauvignon κι ένα από Αγιωργίτικο, αν δεν με απατά η μνήμη μου, δίδοντάς τους μάλιστα και ανάλογα «πιασάρικα» ονόματα.

Το ζήτημα, βεβαίως, που προκύπτει από αυτήν την τάση είναι ότι ούτε η Ελλάς ούτε και η Κύπρος είναι σε θέση, κατά την άποψή μου, να υποστηρίξουν αυτό το οινοποιητικό στιλ. Ίσως ως μία πρόσκαιρη επιλογή να μπορέσει να σωρεύσει κάποια γρήγορα ρευστά στα ταμεία των οινοποιητικών μονάδων, αφαιρεί όμως από την όλη εικόνα τους και καταδεικνύει ότι οι παραγωγοί δεν εμφορούνται από το απαιτούμενο οινικό όραμα.

Για τη σύνταξη αυτού του κειμένου υπεύθυνος είναι ο διώκτης, ή κυνηγός, των σύννεφων από την Προβηγκία, το άρτι αφιχθέν στο νησί μας, διάσημο ροζέ κρασί του γαλλικού νότου, ονόματι Cloud Chaser, που πήρε το όνομά του από την απαλλαγμένη από σύννεφα αμπελουργική περιοχή από την οποία προέρχεται, την οποία χαρακτηρίζει ο καταγάλανος μεσογειακός ουρανός. Αυτό το προβηγκιανό ροζέ είναι ένα από τα διασημότερα στον πλανήτη, γι’ αυτό και σερβίρεται σε πολλά καλά εστιατόρια ανά τον κόσμο. Καμωμένο στο ομώνυμο οικογενειακό οινοποιείο, που ιδρύθηκε το 1909, αποτελεί χαρμάνι των ποικιλιών Cinsault, Mourvèdre, Grenache, Carignan, Cabernet Sauvignon και Syrah. Το δοκίμασα προσφάτως κι είναι ένα πολύ καλό από κάθε άποψη κρασί, ιδιαίτερα ευχάριστο, ευκολόπιοτο αλλά όχι υδαρές και άτονο, καθώς τα αρώματα και η επίγευσή του διαθέτουν διάρκεια, σχετική ένταση και φινέτσα. Η επιτυχία του Cloud Chaser δεν περιορίζεται στο Μονακό ή στο St-Tropez, αλλά απλώνεται σε όλη τη γη, εκτείνεται όπου υπάρχει μια νέα, ισχυρή τάση, όπου ανοίγει ένα καινούργιο μαγαζί υψηλών απαιτήσεων, όπου συχνάζει αυτό που όλοι αποκαλούν τζετ-σετ. Γιατί, είτε λέγεσαι Cloud Chaser είτε Whispering Angel είτε οτιδήποτε άλλο μεγάλο ροζέ, προβηγκιανό και διάσημο, μπορείς και να πωλήσεις σε υψηλές τιμές και τα σύννεφα να εκδιώξεις από τον δικό σου ουρανό και να τα δαμάσεις και να τα διατάξεις να κινηθούν προς άλλες κατευθύνσεις. Όταν, όμως, βρίσκεσαι στα Κρασοχώρια της Κύπρου ή στη Νεμέα της Ελλάδος και προσπαθείς να φτιάξεις ροζέ Προβηγκίας, πλανάσαι πλάνην οικτράν!

01/07/2018