Κι όμως γίνεται!

Είναι Κυριακή πρωί και ψωνίζω από τη συνήθη υπεραγορά στην Ακρόπολη, που σε πείσμα των «προστατών» του λαού και της εργατιάς εξακολουθεί, μαζί με όλες τις υπόλοιπες, να ανοίγει κυριακάτικα, προσφέροντας εργασία σε ουκ ολίγους συμπολίτες και συμπολίτισσές μας. Περνάω από τα διάφορα ράφια, βάζω στο καρότσι μου τα χρειαζούμενα και κινάω για το τμήμα των κρασιών, ένα τμήμα από το οποίο πάντοτε περνάω, είτε θέλω κρασιά είτε όχι, αν μη τι άλλο, να παρακολουθώ τις όποιες εξελίξεις γύρω από τις κάβες των υπεραγορών. Αίφνης, βλέπω στο ράφι μία γνωστή σειρά κρασιών, ονόματι Tall Horse, στην τιμή προσφοράς των 3,79 ευρώ (κανονική τιμή 4,99). Και πάω πάλι, όπως καιρό κάνω τώρα, να την προσπεράσω. Πάω και πάλι να τη σνομπάρω. Μπα, λέω, 3,79 ευρώ κρασί στο ράφι, από τη Νότιο Αφρική ερχόμενο, τι σόι πράμα να είναι; Κάνα ζουμί μάλλον. Κινώ να φύγω, μα δεύτερη σκέψη με σταματάει. Και, καλά, αφού τα παιδιά της υπεραγοράς που είναι υπεύθυνα για την κάβα, με τα οποία γνωρίζομαι, όλο μου λένε ότι αυτό το Tall Horse πετάει, κάνει θραύση όποτε βγαίνει (και βγαίνει συχνά) σε προσφορά, είναι δυνατόν λέω όλοι ετούτοι που το παίρνουν αβέρτα-κουβέρτα να είναι τελείως μα τελείως αδαείς; Απλώνω το χέρι και βάζω στο καρότσι το Cabernet Sauvignon του 2016. Υπήρχαν εκεί όλες οι κοσμοπολίτικες ποικιλίες, Syrah, Merlot, Chardonnay, Sauvignon Blanc, είπα να δοκιμάσω, όχι από κάποια ιδιαίτερη προτίμηση, το Cabernet Sauvignon. Δεν βαριέσαι, λέω, και καλό να μην είναι το βάζω στο φαγητό, σιγά, τι έγινε, 3,79 κάνει το έρμο.

Το βάζω κάνα-δυο μέρες στην κάβα να πιάσει θερμοκρασία και το ανοίγω πανεύκολα, με ένα απλό γυρισματάκι στο βιδωτό επάνω πώμα. Σερβίρω, το μυρίζω, το γεύομαι, το περιεργάζομαι ολίγον τι. Να μην τα πολυλογώ, το κρασί ήταν συμπαθέστατο, καλοφτιαγμένο, ολόφρεσκο, ισορροπημένο, καθόλου υδαρές δεδομένης της τιμής του, εν ολίγοις, αστέρι για τα λεφτά του.

Περνάνε οι μέρες και έρχεται Σαββάτο. Πρωί παίρνω τη στροφή παρά τη γέφυρα του Πεδιαίου, καβάλα στο παλιό μου πια ποδήλατο, εκεί, πριν τον χώρο στάθμευσης του Δημαρχείου Στροβόλου. Καθώς περνάω με φόρα, παίρνει το μάτι μου μία πινακίδα που γράφει: Cashmaster. Ένα μικρό κατάστημα, ονόματι Cashmaster, κι επάνω στη βιτρίνα του κολλημένο ένα μεγάλο διαφημιστικό με τα Tall Horse. Κοίτα να δεις λέω, αυτοί μάλλον θα εισάγουν τα εν λόγω κρασιά. Φρενάρω, «ξεπεζεύω», βλέπω δυο απλούς κυρίους να συνομιλούν στην πόρτα. Γεια σας, να ρωτήσω κάτι; Εσύ είσαι, που γράφεις στον Πολίτη, μου απαντάει ο ένας. Σε αναγνώρισα! Α, σε διαβάζω κάθε Κυριακή. Ε, είπα κάποια στιγμή κάτι θα γράψεις και για μας, αφού τα κρασιά μας είναι πολύ καλά για την τιμή τους. Κτλ., κτλ., κτλ…

Την επόμενη Τετάρτη ξαναπέρασα, πήρα δείγματα όλων των κρασιών. Μέσα στις επόμενες ημέρες τα δοκίμασα όλα. Και τα λευκά και τα κόκκινα. Όλα ήταν στο επίπεδο του πρώτου κόκκινου, που είχα προμηθευτεί από την υπεραγορά. Φρέσκα, καλοφτιαγμένα, καλοδιατηρημένα, καθημερινά κρασιά που θα ευχαριστήσουν πολύ τον αμύητο και δεν θα απογοητεύσουν καθόλου τον μυημένο. Μια πρόταση για το καθημερινό τραπέζι σε τιμή που σπάνια συναντάμε στην οιναγορά της χώρας.

Ανάμεσα στις φιάλες με τα Tall Horse, βρήκα άλλα δύο κρασιά, το ερυθρό Lanoy, από τις ποικιλίες Cabernet Sauvignon και Merlot, και το λευκό Sauvignon Blanc Grand Cuvée. Το πρώτο της εσοδείας 2015, το δεύτερο του 2016. Η δοκιμή και των δύο αυτών οίνων υπήρξε αποκαλυπτική ενός ζεύγους κρασιών με πραγματικά πάρα πολύ καλή ποιότητα, την οποία οι πλείστοι θα τοποθετούσαμε τιμολογιακά σε τιμές ανάμεσα στα δέκα και δεκαπέντε ευρώ στο ράφι. Όπως ο εισαγωγέας των κρασιών αυτών μου εξήγησε, πρόκειται για δύο ετικέτες που δεν κυκλοφορούν σε καμία υπεραγορά της χώρας, ούτε καν στο Άλφα Μέγα που είναι για την ώρα η μοναδική υπεραγορά που πουλάει τα Tall Horse. Οι τιμές τους, όπως με διαβεβαίωσε, όταν θα προωθηθούν στο εμπόριο, θα είναι στα αλήθεια μία έκπληξη.

Το Lanoy είναι ένα βαθυκόκκινο κρασί, με πυκνή μύτη και γεμάτο, για τον τύπο του, στόμα, καθόλου απλό και μονοδιάστατο για την τιμολογιακή του κατηγορία, αλλά μάλλον σύνθετο και δεκτικό μιας μεσοπρόθεσμης παλαίωσης. Το Sauvignon Blanc του 2016 σπαρταρούσε στο ποτήρι, εκτινασσόμενο εδώ κι εκεί χάρη σε μια ζωηρή οξύτητα κι ένα στιλπνό φρούτο ζωσμένο στα μέταλλα. Για την ώρα, ετούτα τα δυο νοτιοαφρικανικά κρασιά, που βγαίνουν από τα κελάρια του οίκου Boschendal, μπορεί κανείς να τα προμηθευτεί μόνο από τον εισαγωγέα, ελπίζουμε ότι μελλοντικά θα τα δούμε και σε κάποια ράφια της οιναγοράς μας. Ρίξτε μια ματιά στην ιστοσελίδα του ιστορικού αυτού οίκου, που ιδρύθηκε το 1685. Φάρμα με ζώα, εξαιρετικά δωμάτια φιλοξενίας, εστιατόρια, ντελικατέσεν, ατελείωτοι κήποι και ατέρμονες ομορφιές και, βεβαίως, όλων των τύπων κρασιά ποιότητας. Λίγο μακριά πέφτει η Νότιος Αφρική, αλλά όσοι δεν έχουν κόψει τα μακρινά ταξίδια σε άλλες ηπείρους ας κάνουν μέχρι εκεί τη βόλτα τους. Κι ας πιουν κι ένα ποτηράκι στην υγειά μας!

19/11/2017