πίσω | τύπωσε

Από την πόλη έρχομαι και στην κορφή…Μωροκανέλα!



Την περασμένη εβδομάδα είχα μιλήσει γι’ αυτήν την άγνωστη του κυπριακού αμπελώνα, ονόματι Μωροκανέλα, που εσχάτως έχει αρχίσει να εμφανίζεται σε μια-δυο ετικέτες τοπικών κρασιών, με πρώτο και καλύτερο αυτό της οινοποιίας Βασιλικό στον Κάθικα της Πάφου. Με αφορμή τη δοκιμή της Μωροκανέλας 2016 από το Βασιλικό θέλησα να εντρυφήσω ολίγον στο θέμα, με σκοπό να καταλάβω κάτι περισσότερο για αυτή τη γηγενή, καθώς λένε, ποικιλία οιναμπέλου.

Το πρώτο που κίνησα να εξετάσω, ως ήταν πιστεύω φυσιολογικό, ήταν το καθεστώς της εν λόγω ποικιλίας, να διαπιστώσω, δηλαδή, εάν πράγματι πρόκειται περί ντόπιας ποικιλίας ή όχι. Το ότι κάποιος (ή κάποιοι) λέει ότι η Μωροκανέλα είναι τοπική ποικιλία δεν σημαίνει ότι πράγματι είναι, καθώς απαιτείται περαιτέρω αμπελογραφική έρευνα, προκειμένου να διαπιστωθεί η εντοπιότητα ή όχι της ποικιλίας, για παράδειγμα, ένας έλεγχος DNA, που σήμερα είναι ευκολότερος, γρηγορότερος και οικονομικότερος από ποτέ. Κάτι τέτοιο ουδέποτε έγινε, είτε από το αρμόδιο τμήμα Οινολογίας του κράτους είτε από κάποιον ιδιώτη, άρα το γηγενές του χαρακτήρος της Μωροκανέλας «πιστοποιείται» μόνο από τη γνωστή λαϊκή σοφία. Αν και ουδέποτε υπήρξα θιασώτης της λαϊκής σοφίας, θα δεχθώ, για χάριν της συζήτησης, ότι πράγματι η ποικιλία με το τόσο σικάτο αυτό όνομα είναι κυπριακή και ότι, όντως, δεν απαντάται σε οποιοδήποτε άλλο σημείο του πλανήτη ετούτου, τον οποίο ο Κιμ απειλεί να ισοπεδώσει.

Αποδεχόμενος, λοιπόν, ότι η Μωροκανέλα είναι ποικιλία αυτόχθονος, προσπάθησα να εντοπίσω και να δοκιμάσω κάποιο ακόμη δείγμα, πειραματικό έστω, εξόν από αυτό του οινοποιείου στον Κάθικα. Μου είπαν ότι κάποιο άλλο οινοποιείο της νήσου έχει οινοποιήσει Μωροκανέλα, αλλά όχι σαν αυτή του Βασιλικού, διαφορετική τελείως, άλλο πράμα. Ρώτησα τι εννοεί ο ποιητής και μου είπαν ότι υπάρχουν δύο Μωροκανέλες, αυτή του Τμήματος Γεωργίας και αυτή της ΚΕΟ! Το Τμήμα Γεωργίας λέει ότι η δική του είναι η καλή Μωροκανέλα και, βεβαίως, η ΚΕΟ υποστηρίζει ότι η δική της είναι η καλύτερη. Αλλά, απ’ ό,τι μπόρεσα να καταλάβω, κανείς από τους δύο δεν λέει ότι η Μωροκανέλα του άλλου δεν είναι Μωροκανέλα, άρα, πράγματι, εδώ έχουμε την απόλυτη επιβεβαίωση της γνωστής φράσης: «Από την πόλη έρχομαι και στην κορφή κανέλα». Καλύτερη εφαρμογή της φράσης δεν θα μπορούσε να υπάρξει, θα συμφωνείτε πιστεύω.

Εν τω μεταξύ, το πράγμα περιπλέκεται έτι περισσότερο, καθώς κυκλοφορεί έντονα στους οινικούς κύκλους της χώρας ταύτης και η Κανέλα(!), μια άλλη τοπική, καθώς λένε, ποικιλία, που κατά πολλούς είναι και αυτή σπουδαία. Έχει σχέση με τη Μωροκανέλα, είναι κάποιος διαφορετικός κλώνος, δεν είναι τίποτα απ’ όλα αυτά, Κύριος Οίδε! Όλη αυτή η μωρία περί Κανέλας και Μωροκανέλας εξακολουθεί να πλανάται εις τους αμπελοοινικούς κύκλους της χώρας για δύο, κυρίως, λόγους. Ο πρώτος έχει να κάνει με τις εγγενείς και εμπεδωμένες πια αδυναμίες του κράτους, το οποίο δεν διαθέτει το απαιτούμενο όραμα να ερευνήσει, να πιστοποιήσει και να πολλαπλασιάσει τις τοπικές ποικιλίες οιναμπέλου, για να προσφέρει στον ευρύτερο κλάδο τα αναγκαία εφόδια για να μεγαλουργήσει. Ο δεύτερος είναι η έλλειψη οράματος από τους ίδιους τους αμπελουργούς-οινοποιούς, οι οποίοι λένε ότι αυτό είναι δουλειά του κράτους και κάθονται και περιμένουν το όποιο κράτος να κινηθεί για να εκπληρώσει τους πόθους τους. Η αδυναμία της κρατικής μηχανής, τουλάχιστον στον υπό συζήτηση τομέα, είναι εμφανής, ας μην ξεχνάμε όμως ότι πολλές αφανισμένες σχεδόν τοπικές ποικιλίες ανασύρθηκαν από την αχρησία και την καταστροφή από προικισμένους και ανήσυχους οινολόγους, που έψαξαν, πείσμωσαν και επένδυσαν χρόνο και χρήμα για να επιτύχουν αυτό το κάτι. Χαρακτηριστικότατο παράδειγμα είναι αυτό της Μαλαγουζιάς, την οποία ανακάλυψαν ο γνωστός πλέον Ευάγγελος Γεροβασιλείου της ομώνυμης οινοποιίας στην Επανομή, όταν δούλευε στην ιστορική μονάδα του Πόρτο Καρράς, και ο αείμνηστος καθηγητής αμπελουργίας Βασίλης Λογοθέτης. Σήμερα, η Μαλαγουζιά είναι ένα από τα πιο μοδάτα και πολύφερνα σταφύλια της Ελλάδος, το οποίο έχουν φυτεύσει και οινοποιήσει ουκ ολίγες μονάδες της χώρας.

Βλέπετε, λοιπόν, ότι το κράτος μπορεί να μην διαθέτει όραμα και παγιωμένη αμπελοοινική πολιτική, θα μπορούσαν όμως να δράσουν υπέρ των συμφερόντων τους οι ίδιοι οι οινοποιοί, αν όχι μέσα από τα όποια συλλογικά τους όργανα, μεμονωμένα, ως αυτόνομοι φορείς έρευνας και προόδου. Τις προάλλες, φίλος οινολόγος μού εκμυστηρεύτηκε ότι περπατώντας στα αμπελοτόπια της Πιτσιλιάς διέκρινε ένα φυτό αλλιώτικο από όσα γνώριζε. Θέλησε πάραυτα να το ερευνήσει, να εξακριβώσει εάν πρόκειται για κάποια ξεχασμένη τοπική ποικιλία, έτσι, το έστειλε για έλεγχο DNA, για να λάβει την απάντηση ότι πρόκειται για το κρητικό Κοτσιφάλι! Θα μπορούσε όμως να μην ήταν Κοτσιφάλι και να ήταν μία αυτόχθονος ποικιλία, εκεί θα έκανε τη μεγάλη ανακάλυψη, η οποία θέλει επιμονή, ανοιχτούς ορίζοντες και καλώς νοούμενη τρέλα για αυτό που κάνεις.

© Copyright - Cyprus Wine Pages, Γιάννος Κωνσταντίνου
Σχεδιασμός & Ανάπτυξη: Crucial Services Ltd

πίσω | τύπωσε