Του θέρους και της αγάπης

Πάνε τώρα δεκαοκτώ συναπτά καλοκαίρια που αισθάνομαι την ανάγκη μιας αυγουστιάτικης ανάπαυλας, όχι μόνο από την οινογραφία αλλά από όλα. Μια ανάπαυλα, να καθαρίσουμε από όλα αυτά κι όλους αυτούς που μας τυραννάνε το μυαλό, το όποιο μυαλό μας απέμεινε! Δεκαοχτώ χρόνια συνεχούς δημοσιογραφικής δράσης με θέμα το κρασί είναι ουκ ολίγα. Είναι ζωή, καριέρα ολόκληρη. Δεν σας κρύβω, φίλοι αναγνώστες, ότι είναι στιγμές που αισθάνομαι μια κόπωση, είναι ώρες που νιώθω πως ό,τι είχα να πω το είπα, ό,τι είχα να καταθέσω ως αμπελοοινική άποψη το κατέθεσα, ό,τι είχα ή δεν είχα να συνεισφέρω με τον τρόπο μου το έκανα. Λέω, κάποιες φορές, να σταματήσω, να κρεμάσω τη γραφίδα, να πάψω πια να κάνω συστάσεις, παρατηρήσεις επί θεμάτων οινικών, να πάψω να κάνω τον δάσκαλο σε αμπελουργούς, οινοποιούς και οινεμπόρους, μια ζωή, εξάλλου, τον δάσκαλο κάνω, αυτό μου επεφύλασσε η μοίρα, βλέπετε. Δεν είναι ό,τι πιο ευχάριστο να κάνει κάποιος τον δάσκαλο στον χώρο του κρασιού, όχι πως είναι ευχάριστο να τον κάνει στα σχολεία της Κύπρου, εννοείται, αλλά αυτό είναι μια άλλη ιστορία που δεν είναι της παρούσης. Στεναχωρείς κόσμο, ανθρώπους που πασκίζουν με τον τρόπο τους, έστω κι αν αυτός ο τρόπος είναι πέρα για πέρα λανθασμένος, έστω κι αν είναι τρόπος ερασιτεχνικός, πρόχειρος, μη ενδεδειγμένος. Δεν είναι καθόλου ευχάριστο να αγωνίζεται ο άλλος να φτιάξει ένα κρασί, όπως αυτός το αντιλαμβάνεται, και να έρχεσαι ατσαλάκωτος, αλέκιαστος και στεγνός από ιδρώτα και να κρίνεις και να λες αυτό είναι μέτριο και το άλλο είναι κακό και ετούτο είναι λίγο καλύτερο αλλά θέλει δουλειά κτλ., κτλ., κτλ.

Από την άλλη, εάν σέβεσαι τους αναγνώστες σου (και τον εαυτό σου, βεβαίως), δεν είναι καθόλου εύκολο και τίμιο και αξιοπρεπές να τους εμπαίζεις, παρουσιάζοντάς τους μια κάλπικη εικόνα για το άλφα ή το βήτα κρασί απλώς και μόνο για να γίνεις αρεστός στους οινοποιούς ή στους οινεμπόρους της χώρας. Κι αν διαθέτεις την ελάχιστη εκείνη νόηση, δεν θέλει πολύ να καταλάβεις ότι ο εξωραϊσμός των πάντων, στο όνομα της δικής σου άνεσης και αποφυγής τριβών, το μόνο που μπορεί σύντομα να σου εξασφαλίσει είναι την απαξίωση από το αναγνωστικό κοινό, ίσως ακόμη και αυτόν τον εξευτελισμό, εάν τα σάλια είναι τόσα που κάνουν το φύλλο που η εφημερίδα σου εμπιστεύτηκε ιδιαιτέρως ολισθηρό.

Η άσκηση του δημοσιογραφικού λειτουργήματος και η εναργώς εκφρασμένη και επιτυχώς τεκμηριωμένη κριτική, εν προκειμένω, οινική, απαιτούν, για να είναι επωφελείς, τρία τινά. Πρώτον, δεκτικούς στην κριτική παραγωγούς, οι οποίοι, έστω κι αν δεν αποδέχονται, είτε εν μέρει είτε στην ολότητά της την όποια κρίση ενός οινογράφου, να μπορούν να την αποδεχτούν ως αναπόσπαστο στοιχείο της ελευθεροτυπίας και, ακόμη καλύτερα, να έχουν το ψυχικό απόθεμα να την εξετάσουν νηφάλια, προτού την απορρίψουν ή προτού, έστω ενδόμυχα κι ανομολόγητα, την αποδεχτούν ως έχουσα αιτιολογική βάση. Δεύτερον, οινογράφους με βαθιά και ευρεία γνώση του θέματος με το οποίο καταπιάνονται, αλλά και με ειλικρινή διάθεση να υπηρετήσουν την ελευθεροτυπία και την εγκυρότητα της άποψης, χωρίς ίχνος σκοπιμότητας ή όποιου άλλου αλλότριου και άσχετου με την οινογραφία συμφέροντος, όπως οι φιλίες με παραγωγούς, οι αντιπάθειες ή ακόμη οι βεντέτες και τα γινάτια, όλα ετούτα τα ευτελή που προδίδουν μικροπρέπεια και επικίνδυνη ιδεοληψία. Τρίτον και σημαντικότερο, ώριμο αναγνωστικό κοινό, ικανό να κρίνει και τους μεν και τους δε. Σκεπτόμενους αναγνώστες που είναι σε θέση να διακρίνουν ποιος επιδιώκει την έγκυρη και αντικειμενική ενημέρωση και δίκαιη κριτική, όσο καυστική αυτή κι αν είναι, και ποιος απλώς χρησιμοποιεί τη γραφίδα του για να κρατεί ισορροπίες και να σκορπάει χαμόγελα και ευχαρίστηση σε όλους, είτε αυτοί είναι επαγγελματίες της αμπέλου και του οίνου είτε ερασιτέχνες του χειρίστου είδους.

Με αυτές τις σκέψεις, τις μάλλον φιλοσοφικές, που δεν γνωρίζω πόσες και πόσους ενδιαφέρουν, θα μου επιτρέψετε, αγαπητοί φίλοι, να σας χαιρετήσω για τον Αύγουστο, καθώς, όπως αρχικώς είπα, αισθάνομαι την ανάγκη μια ανάπαυλας, που ενδεχομένως να είναι και ανάγκη των αναγνωστών, που, ποιος ξέρει, ίσως έχουμε κουράσει με όλα αυτά τα οινογραφήματα, που, όπου να ’ναι, θα κλείσουν μια εικοσαετία. Αν μας αφήσει αυτός ο αχαρακτήριστος Ερντογάν και όλοι αυτοί οι τρελοί που μας έχουν εδώ πέρα ζώσει, θα χαρούμε λίγο το καλοκαίρι και τις ελληνικές θάλασσες και θα επιστρέψουμε δριμύτεροι, έμπλεοι ιδεών και αναπτερωμένοι. Χαρείτε τα όμορφα και δροσερά Ξυνιστέρια της γης μας, ανοίξτε μερικές γήινες και ιδιοσυγκρασιακές Σαντορίνες, δοκιμάστε τις ολόφρεσκες και αρωματικές Μαλαγουζιές, απολαύστε τα τραγανά Sauvignon Blanc της Γαλλίας και της Νέας Ζηλανδίας κι αφεθείτε στη μαγεία των αλσατικών, αυστριακών και γερμανικών Rieslings, προτού καταλήξετε στο αναπόφευκτο συμπέρασμα ότι σε τούτη την κώχη της γης φτιάχνουμε μερικά εξαιρετικά και πλήρως συμβατά με το θέρος ρόδινα κρασιά, τα οποία μπορούμε άφοβα να προτείνουμε ακόμη και στους πλέον απαιτητικούς.

Καλό Καλοκαίρι και Καλές Διακοπές σε όλους. Καλό Σεπτέμβρη να φτάσουμε…

15/08/2017