Φορολογώντας το σύμπαν!

Μέχρι πριν από λίγα χρόνια αυτός ο ΦΠΑ, ο καθιερωμένος πια Φόρος Προστιθέμενης Αξίας (άκουσον άκουσον) ήταν παντελώς άγνωστος. Αρχικά, κάποιοι πάνσοφοι της Οικονομίας, που το μόνο κατόρθωμά τους ήταν ότι βούλιαξαν την Οικονομία, αποφάσισαν να τον εισαγάγουν και να τον καθορίσουν στο 5 τοις εκατόν, αν η μνήμη μου δεν με απατά. Στη συνέχεια τον πήγαμε πού, δεν καλοθυμάμαι, στο 8, μετά στο 12, στο 15, πάντως σήμερα έχει φθάσει στο 19 τοις εκατόν και η άνοδος καλά κρατεί. Ωραία, το δεχθήκαμε αυτό, είναι λέει αναγκαίο κακό για να αυξηθούν τα έξοδα του αδηφάγου κράτους. Να μην τα πολυλογώ, φθάσαμε σε ένα σημείο όπου τα πάντα σχεδόν φορολογούνται. Τα σπίτια, τα οικόπεδα, τα αυτοκίνητα, τα είδη ένδυσης και υπόδησης, τα τρόφιμα, τα φάρμακα κτλ.

Και φθάσαμε και στο κρασί το έρμο! Διάβαζα χθες πάλι την επιστολή που δημοσίευσε στον ελληνικό Τύπο ο Σύνδεσμος Ελληνικού Οίνου, ο οποίος προέβαλλε την έντονη δυσφορία του για το γεγονός ότι, παρά τις περί του αντιθέτου υποσχέσεις, ο Τσίπρας και το τσακάλι ο Τσακαλώτος αποφάσισαν να συνεχίσουν την επιβολή ειδικού φόρου κατανάλωσης στο κρασί, τη στιγμή μάλιστα που η μέχρι σήμερα εμπειρία από την επιβολή αυτού του γελοιωδέστατου φόρου είναι τόσο κακή, μια και τα έσοδα μειώθηκαν αντί να αυξηθούν! Αποφάσισαν αυτοί οι γίγαντες της πολιτικής και του Έθνους να εξακολουθήσουν να φορολογούν το κρασί, το οποίο καμία άλλη ευρωπαϊκή χώρα δεν έχει διανοηθεί καν να το επιβαρύνει φορολογικά. Σημειώστε δε ότι το κρασί ήδη βαρύνεται στη βαρεμένη Ελλάδα με 24% ΦΠΑ!

Το αίσχος της υπόθεσης είναι ολοφάνερο, εκείνο που πιστεύω, όμως, ότι αξίζει τον κόπο να αναζητήσουμε είναι τους λόγους που οδηγούν τους ανθρώπους αυτούς, που η σκληρή μοίρα έφερε στο τιμόνι της χώρας, να φορολογούν το κρασί. Πιστεύω, λοιπόν, ότι ο πρώτος λόγος είναι το γεγονός ότι η ανατροφή της οποίας έτυχαν κι οι αρχές τις οποίες ασπάζονται δεν τους επιτρέπουν να αντικρίσουν το κρασί στη σωστή του διάσταση, δεν τους επιτρέπουν, δηλαδή, να αντιληφθούν ότι το εν λόγω αγαθό είναι εξ ολοκλήρου γεωργικό και πολιτιστικό και ότι έχει να κάνει με την καθημερινότητα και τον πολιτισμό μας. Αντιμετωπίζουν, ως φαίνεται, αυτοί οι άνθρωποι το κρασί ως ένα ακόμη προϊόν, ενδεχομένως βιομηχανικό, ίσως και αδιάφορο, που δεν πειράζει και τόσο εάν το φορολογήσουμε ολίγον ακόμη. Κατά την ταπεινή μου άποψη, η εν γένει κουλτούρα τους δεν τους επιτρέπει να συνειδητοποιήσουν αυτό που όλοι οι υπόλοιποι ηγέτες της ευρωπαϊκής ηπείρου συνειδητοποιούν, ότι ο κύριος, αν όχι ο μοναδικός λόγος που το κρασί δεν φορολογείται, είναι γιατί δεν θεωρείται ένα ακόμη «σκληρό» οινοπνευματώδες, που συμβάλλει στη μεγέθυνση της μάστιγας του αλκοολισμού, αλλά ένα χαμηλό σε οινόπνευμα γέννημα της γης, που σε αντίθεση με τις βότκες και τα όμοια προάγει την κοινωνικοποίηση, το μοίρασμα, τη ζεστή αγκαλιά της καθημερινής τράπεζας.

Μακάρι, όμως, να ήταν μόνο αυτό. Πιστεύω ότι υπάρχει ένας ακόμη λόγος που ωθεί τους μοιραίους αυτούς ανθρώπους στη φορολόγηση του οίνου και αυτός δεν είναι άλλος από την απέχθεια που νιώθουν απέναντι στην επιχειρηματικότητα και τους επιτυχημένους εκπρόσωπούς της. Εξαιρετικά ολίγα είναι τα προϊόντα της χώρας που έχουν αντισταθεί στην κρίση, ίσως το πλέον ανθεκτικό από αυτά, που όχι απλώς κατάφερε να αντισταθεί αλλά και να αναπτυχθεί ταυτόχρονα σε επίπεδο ποιότητας και εξαγωγών, είναι το κρασί. Υπάρχουν και μερικά άλλα, όπως το ελαιόλαδο, που επίσης τα πάει πολύ καλά, το γιαούρτι, η φέτα, η ιχθυοκαλλιέργεια και άλλα αγαθά της ελληνικής επικράτειας. Αυτό οι άνθρωποι δεν το αντιλαμβάνονται. Σου λέει: πάνε καλά, ρίξε τους μια φορολογία! Αφού πάνε καλά και λειτουργούν και παράγουν και αντιστέκονται στη λαίλαπα της οικονομικής ύφεσης, πάει να πει σηκώνουν. Και να ’σου ο πέλεκυς της φορολογίας, ο οποίος εάν ήταν μόνο οικονομικός δεν θα ήταν τόσο κακός. Αλλά, είναι κυρίως διαδικαστικός, καθώς οι παραγωγοί αναγκάζονται να μπουν σε τέτοιες διαδικαστικές ατραπούς με αυτό τον ειδικό φόρο κατανάλωσης που τους έχει επιβληθεί, που η ζωή τους έχει γίνει ιδιαίτερα δύσκολη.

Ίσως πάλι κάποιοι φίλοι μου πουν ότι πολιτικολογώ. Ίσως πουν ότι τον έπιασα τον καημένο τον Τσίπρα πάλι στο στόμα μου, ίσως πουν ότι δεν φταίει αυτός μα ο Σόϊμπλε και η κακή Τρόικα, που τώρα μετονομάστηκε σε «Θεσμοί». Θα αντιτείνω δύο μόνο. Πρώτον, και λίγα, πολύ λίγα του έχω καταλογίσει. Και, δεύτερον, το έχω άλλωστε ξαναπεί, η στήλη αυτή, όπως, κατά την άποψή μου, όλες οι στήλες οφείλουν να κάνουν, ανεξαρτήτως θεματολογίας, δεν μπορεί να είναι αμιγώς οινική και απολύτως ξεκομμένη από το υπόλοιπο κοινωνικοπολιτικό γίγνεσθαι, γιατί αλλιώς θα καταντήσει ως ουσία και ως περιεχόμενο εκτός τόπου και χρόνου. Και αυτό, ελπίζουμε, δεν είναι δικό μας «προνόμιο». Μας το απέσπασαν προ πολλού άλλοι!

21/05/2017