Αρχική Σελίδα  |  Επικοινωνία  |  Αναζήτηση:
Πέμπτη, 28 Μαρτίου 2024
Cyprus Wine Pages

Πού θα φθάσει η αλκοόλη;



Την περασμένη εβδομάδα είχα καταπιαστεί με την τεράστια πρόοδο που σημείωσε ο κλάδος της Οινολογίας, μια πρόοδος που, σε κάποια τουλάχιστον ζητήματα, έχει φθάσει στο σημείο να αποτελεί «πρόβλημα». Μίλησα για την πολύ μεγάλη χρονική διάρκεια που αρκετά πια κόκκινα κρασιά απαιτούν, προκειμένου να φθάσουν στον ποιοτικό τους κολοφώνα. Να τα περιμένεις για 20 ή 30 ή και περισσότερα κάποιες φορές χρόνια μέχρι να πιάσουν το ποιοτικό τους βέλτιστο, μέχρι να φθάσουν στο απόγειό τους; Ποιος έχει τέτοια υπομονή; Και γιατί να την έχει, άλλωστε; Είναι, τουλάχιστον για τον γράφοντα, πρόβλημα πλέον αυτή η τεράστια χρονική περίοδος που απαιτείται για την απόλυτη οινική ωρίμαση, ωστόσο, δεν είναι το μόνο που θα κληθούμε να αντιμετωπίσουμε στο μέλλον.

 

Στο άμεσο μέλλον, και όχι στο πολύ μακρινό, η παγκόσμια αμπελοοινική κοινότητα θα χρειαστεί να απαντήσει στο ζήτημα της αλκοόλης. Πολύ πιο σύντομα απ’ ό,τι πιθανό υπολογίζουμε, θα πρέπει να είμαστε σε θέση να διαχειριστούμε τους πολύ υψηλούς αλκοολικούς τίτλους που πολλά κρασιά μας θα έχουν. Ιδιαίτερα έντονο θα είναι το πρόβλημα στις αμπελουργικές περιοχές της Μεσογείου και των χωρών του ευρωπαϊκού νότου, όπου οι ιθαγενείς, κατά τον Ντάισελμπλουμ , σκορπάνε τα χρήματά τους σε ποτά (άρα και κρασιά) και γυναίκες. Σε αυτήν την ιδιαίτερα θερμή ζώνη της γης, οι αλκοολικοί τίτλοι όλων ανεξαιρέτως των οίνων έχουν σημειώσει θεαματική, θα έλεγα, άνοδο, η οποία, βεβαίως, έχει πυροδοτηθεί από τη σαφή αύξηση των θερμοκρασιών, αποτέλεσμα της ολοένα και εντεινόμενης κλιματικής αλλαγής, που, κατά Τραμπ, δεν υπάρχει! Η κλιματική αλλαγή δεν οδηγεί μόνο στο λιώσιμο των πάγων και τον αφανισμό χιλιάδων ειδών της παγκόσμιας χλωρίδας και πανίδας, αλλά αποτελεί δριμεία απειλή και γι’ αυτήν ακόμη την άμπελο και το από αυτήν παραγόμενο προϊόν, το κρασί.

 

Μέχρι πριν από μία δεκαετία, χρόνος αμελητέος για τον ρουν της Ιστορίας, συνήθιζα να απολαμβάνω τα στιβαρά, βαρέων βαρών κόκκινα κρασιά Amarone, της περιοχής Veneto στη βορειοανατολική Ιταλία. Τα κρασιά αυτά, που συνδυάζονται ιδανικά με τριχωτό κυνήγι, κόκκινα κρέατα άριστης ποιότητας και πολύ δυνατά τυριά και αλλαντικά, παράγονται με μία συγκεκριμένη μέθοδο οινοποίησης, καθώς τα σταφύλια δεν οδηγούνται αμέσως μετά τον τρύγο στο οινοποιείο αλλά αφήνονται για 3 περίπου μήνες σε καλά αεριζόμενα δωμάτια, για να αποξηρανθούν μερικώς και να συμπυκνωθούν σε σάκχαρα. Αυτή ακριβώς η συμπύκνωση σε σάκχαρα έχει ως αποτέλεσμα την παραγωγή κρασιών με υψηλό αλκοολικό τίτλο. Μέχρι πριν από δέκα περίπου χρόνια, τα καλύτερα Amarone διέθεταν αλκοολικό τίτλο της τάξης του 15 τοις εκατόν, δεν ήταν δε σπάνιο και το 15,5%. Σήμερα πολλά Amarone ξεπερνούν τους 16, συχνά τους 16,5 βαθμούς οινοπνεύματος, ενώ δεν είναι πια σπάνιο το 17 και ενίοτε το 17,5%! Αντιλαμβάνεστε ότι έχουμε πλέον φθάσει ουσιαστικώς σε ένα σημείο, όπου η κατανάλωση των συγκεκριμένων κρασιών είναι ζήτημα εάν μπορεί να χαρακτηριστεί ευχάριστη, ιδιαίτερα μετά το πρώτο ποτήρι. Όσο καλά οινοποιημένα κι αν είναι αυτά τα κρασιά, όσο πλούσια και ισορροπημένα κι αν είναι, έρχεται γρήγορα μια στιγμή που η περίσσεια αλκοόλης σε μπουκώνει, δεν θα διστάσω να πω, ότι σε κάποιες περιπτώσεις σε κάνει να αποστρέφεσαι αυτό που έχεις στο ποτήρι σου.

 

Δεν ήταν λιγότερη η αγάπη που έτρεφα για τα Châteauneuf-du-Pape του Ροδανού στη νοτιοανατολική Γαλλία. Πλούσια, πληθωρικά κόκκινα, με άφθονο φρούτο και τη θέρμη της αλκοόλης να σε ελκύει, χωρίς να γίνεται κουραστική. Το μοτίβο σήμερα πια, δυστυχώς, το ίδιο. Έχουν τόσο ανέβει οι αλκοολικοί τίτλοι, που, χωρίς καν να το καταλαβαίνω, έχω ήδη απομακρυνθεί από αυτά τα κρασιά και, ακόμη χειρότερα, έχω χάσει κάθε επιθυμία να κυνηγάω την αφεντιά τους. Αν και πιο βόρεια και σε κάποιο βαθμό λιγότερο επηρεασμένα από τις κλιματικές αλλαγές, τα ευκόλως ερωτεύσιμα Barolo και Barbaresco του Πιεμόντε της βορειοδυτικής Ιταλίας έχουν αρχίσει κι αυτά να μας δείχνουν τα αλκοολικά τους δόντια. Ελπίζω να μείνουν ώς εδώ, μια και αποτελούν το τελευταίο απόρθητο οινικό κάστρο μου.

 

Ανοίξτε μία φιάλη τοπικού κόκκινου. Ένα Shiraz-Λευκάδα των τελευταίων εσοδειών, για παράδειγμα, από το οινοποιείο Ζαμπάρτας, και θα συνειδητοποιήσετε ότι οι 16 βαθμοί αλκοόλης δεν είναι ουτοπία αλλά μια σκληρή πραγματικότητα. Πάρτε ένα Cabernet Sauvignon του Βλασίδη, για να επιστρατεύσω ένα ακόμη παράδειγμα γνωστού οίνου, και θα συνειδητοποιήσετε ότι κινούμαστε πλέον μεταξύ 15,5 και 16 βαθμών οινοπνεύματος. Εκεί κοντά στέκουν και τα κόκκινα του Κτήματος Αργυρίδη, αλλά και άλλα κόκκινα τοπικής παραγωγής. Πού θα πάει αυτή η αλκοόλη; Μέχρι πόσο θα κουβαλάμε τη βαριά αυτή βαλίτσα ανά χείρας, χωρίς να πούμε «κουράστηκα» και να ψάξουμε για κάτι πιο ελαφρύ, light που λένε και οι ντόπιοι;

 

Τώρα που είπα «ελαφρύ». Ζήτησα ελαφρύ τυρί του Σουρουλλά από υπεραγορά της νήσου και η κυρία πίσω από τον πάγκο με ρώτησε: «Light»; Ελαφρύ της απάντησα! «Light», μου ξαναλέει. Ελαφρύ, ξαναλέω. Εκεί, δυσανασχέτησε!


30/04/2017

Άρθρα: Διάφορα

»

Τελικά, τι γλώσσα μιλάμε;

17/03/2024

»

Ξέρουμε τι τρώμε;

22/12/2023

»

Το σύνορο ανάμεσα στην ποιότητα και το κέρδος

18/11/2023

»

Κρασί και Τέχνη στην ΑΣΚΤ

23/10/2023

»

Κλιματική αλλαγή και κρασί

05/10/2023

»

Σταματήστε να αγοράζετε!

24/09/2023

»

Πόσο δικαιολογημένες είναι οι αυξήσεις;

14/09/2023

»

Εντυπώσεις ενός ονειροπαρμένου

01/09/2023

»

Οι ζωόφιλοι, οι Τοσκανέζοι και μια θάλασσα αποκαΐδια

24/08/2023

»

Ίλιγγος

14/07/2023

»

Η αλήθεια στο κρασί

01/07/2023

»

Χρεώστε μας, χρεώστε μας, πολλά σκαμπίλια δώστε μας!

24/05/2023

»

Ανθρακικό, καταιγίδα στον ουρανίσκο

06/05/2023

»

Ο μύθος του ιδιώτη 2

16/04/2023

»

Ο μύθος του ιδιώτη

10/04/2023

»

Ούτε φρόνιμα ούτε φρόνημα

25/03/2023

»

Χαμηλός φωτισμός

25/02/2023

»

Το μεγάλο δούλεμα

05/02/2023

»

Η πιο τυχερή γενιά καταναλωτών

25/01/2023

»

Όταν η τιμολόγηση γίνεται ύβρις

29/12/2022

Οίνου Συμβουλευτική Πάνω  |  Πίσω  |  Εκτύπωση  |  Εξειδικευμένη Αναζήτηση  |  Επικοινωνία  |  Αρχική Σελίδα