Τρακόσια κρασιά με €15

Στις 23 και 24 Οκτωβρίου η γνωστή κάβα και μπαρ κρασιού Vino Cultura στη Λευκωσία διοργάνωσε μία εκδήλωση, που έχει πια καταστεί θεσμός, καθώς πραγματοποιείται ανά διετία. Τρακόσια διαφορετικά κρασιά από πενήντα περίπου οινοπαραγωγούς από κάθε γωνιά της οινικής οικουμένης διατέθηκαν προς δοκιμή. Κόκκινα, λευκά, ροζέ, γλυκά και αφρώδη κρασιά από την Κύπρο, την Ελλάδα, την Ιταλία, τη Γαλλία, την Ισπανία, τη Γερμανία, την Πορτογαλία, τη Χιλή, την Αργεντινή, τις Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής, τη Νέα Ζηλανδία και άλλες αμπελοοινικές χώρες, που αυτή τη στιγμή ίσως μου διαφεύγουν, προσφέρθηκαν σε όσους έκαναν τον κόπο να οδεύσουν μέχρι την Κυριάκου Μάτση και να επισκεφθούν τη μεγάλη αυτή γευσιγνωσία, που όμοιά της δεν διοργανώνεται στην Κύπρο. Το κόστος συμμετοχής πενιχρό, καθώς καθορίστηκε στα 15 ευρώ με προαγορά και στα 20 ευρώ με αγορά στην είσοδο κατά τις ημέρες της δοκιμής. Αν αναλογιστούμε ότι δεν μιλάμε για συνηθισμένα κρασιά, που ανοίγουμε καθημερινά στο σπίτι μας, αλλά για οίνους που κοστίζουν μερικές δεκάδες ευρώ ανά φιάλη, τότε καταλαβαίνουμε ότι το κόστος συμμετοχής σε μια τέτοια γευσιγνωσία είναι υποτυπώδες.

Επισκέφθηκα στις 2 το μεσημέρι της Κυριακής την έκθεση, ώρα που ήμουνα μόνος, αν εξαιρέσω τους ανθρώπους του χώρου, οι οποίοι έκαναν τις τελευταίες ετοιμασίες, ανοίγοντας διαρκώς μπουκάλια, ελέγχοντας τις θερμοκρασίες σερβιρίσματος, τα ποτήρια, τα ειδικά έντυπα που είχαν τυπωθεί γι’ αυτό τον σκοπό κτλ. Εκεί, είχα τη χαρά να συναντήσω τους ίδιους τους ανθρώπους που παράγουν τα κρασιά, μια και κάποια οινοποιεία είχαν εκπροσωπηθεί είτε από τον οινολόγο τους είτε από κάποιο μέλος της οικογενείας είτε από τον ίδιο τον ιδιοκτήτη-οινοποιό. Εκεί ήταν ο Ντούγκος από τη Ραψάνη, ο υιός του Μπάκη Τσάλκου από τη Δράμα, ιδιοκτήτη του Οινογένεσις, εκεί ήταν ο γαμπρός του Μανουσάκη από την Κρήτη, ο Γιάννης Μπαϊρακτάρης από το Κατώγι Αβέρωφ, αλλά και άνθρωποι από το Schloss Vollrads από τη Γερμανία, οινοποιοί από Ιταλία και άλλοι. Μια ένδειξη ότι η δουλειά που γίνεται στο Vino Cultura τυγχάνει της εκτίμησης και της υποστήριξης των πλείστων οινοποιών, με τους οποίους το πρωτοπόρο wine bar της Λευκωσίας συνεργάζεται.

Στις δύο ώρες που είχα στη διάθεσή μου μπόρεσα να δοκιμάσω αρκετά κρασιά, αν και η κουβέντα με γνωστούς και φίλους που άρχισαν λίγο μετά τις τρεις να καταφθάνουν ομαδόν μου αποστέρησε πολύτιμο γευσιγνωστικό χρόνο. Αν και μου είναι γνωστές αρκετές ετικέτες του χώρου, έμεινα πραγματικά έκπληκτος από τη σοδειά νέων κρασιών που προσφάτως εντάχθηκαν στην γκάμα οίνων του Vino Cultura. Πέρασα στα γρήγορα τα νέα κρασιά, χωρίς να έχω τον απαιτούμενο χρόνο για σημειώσεις και λεπτομερή σχόλια, ωστόσο, κατάφερα να συγκρατήσω όσα μου προκάλεσαν τη μεγαλύτερη εντύπωση. Το Touriga Nacional του Quinta do Noval από την Πορτογαλία με έκανε να ψιλοτσιμπηθώ με την ποικιλία, τα κόκκινα του Elio Altare από το μαγευτικό Πιεμόντε με έκαναν να αναπολήσω την εκεί επίσκεψή μου και να θέλω να κλείσω ξανά ένα εισιτήριο για Μιλάνο κι από κει για Langhe, όπου κτυπάει η καρδιά του Nebbiolo, αλλά και του Barbera. Το κόκκινο και πανάκριβο Silver Oak από την Καλιφόρνια μου τράβηξε ολίγον το αυτί και με έκανε να αναρωτηθώ εάν πράγματι όλα τα κρασιά της συγκεκριμένης αυτής αμπελοοινικής περιοχής των ΗΠΑ είναι αδιάφορα. Τα Rieslings του Domaines Schumberger από την Αλσατία με έπιασαν από τον γιακά και με ταρακούνησαν, με ριπές φρούτου, μεταλλικότητας και οξύτητας, όπως δεν σταματάνε να κάνουν ποτέ αυτά τα εκπληκτικά λευκά της περιοχής κάθε φορά που τα δοκιμάζω, αρκεί, βεβαίως, να είναι ξηρά και ατίθασα. Το Grand Cru ήταν μία κλάση από μόνο του. Το ίδιο έκαναν και τα ομοποικιλιακά του Schloss Vollrads, αλλά και του έτερου των Γερμανών, Fritz Haag, από το Mosel, που οι άνθρωποι της κάβας ενέταξαν στο οινικό οπλοστάσιό τους. Τα Granbazan Albarinho από τη Rias Baixas της Ισπανίας είναι μία ακόμη εξαιρετικά ενδιαφέρουσα προσθήκη στη συλλογή κρασιών του Vino Cultura, όπως και τα Chablis του Simonnet-Febvre και κάποια ακόμη κρασιά που αυτή τη στιγμή ενδεχομένως να μην μπορώ να ανακαλέσω εύκολα και πειστικά στη μνήμη. Όλα ετούτα τα καλά της οινικής γης θα τα δοκιμάσω, Θεού θέλοντος, κάποια στιγμή ένα προς ένα, προκειμένου να διαμορφώσω μία πιο καθαρή και στέρεα άποψη. Βεβαίως, όπως πάει το πράγμα είναι δύσκολο πλέον για κάποιον κοινό θνητό, όπως ο γράφων, να παρακολουθήσει όλη αυτή τη ροή οίνων στο νησί, οπότε, θα προσπαθήσουμε να κάνουμε ό,τι είναι ανθρωπίνως δυνατό, χωρίς όμως να υποσχόμαστε ότι θα σας κρατάμε ενήμερους για τα πάντα. Το κατά δύναμη, λοιπόν.

Αυτό για το οποίο μπορώ με ασφάλεια να μιλήσω είναι ότι τα παιδιά του Vino Cultura τιμούν τον χώρο τον οποίο υπηρετούν, όχι απλώς ως καλοί και τίμιοι καβίστες και μπαρίστες του οίνου, αλλά ως πρωτοπόροι. Κι αυτό έχει τη σημασία του, γιατί, καλό είναι να θυμόμαστε, ότι άνοιξαν wine bar όταν οι πλείστοι στη νήσο μας ήταν ακόμη μάλλον ανυποψίαστοι. Καλή Συνέχεια να τους ευχηθούμε και σε δυο χρόνια καλά να είμαστε να δοκιμάσουμε ό,τι άλλο εντάξουν στον οινικό τους στόλο.