Έκθεση οινοφίλων Αμμοχώστου

Ο Όμιλος Οινοφίλων Αμμοχώστου ιδρύθηκε το 2009 από μια ομάδα φίλων του κρασιού της ευρύτερης περιοχής Αμμοχώστου. Από τότε κάνει αισθητή την παρουσία του όχι μόνο στα οινικά δρώμενα της επαρχίας αλλά και ολόκληρης της νήσου, καθώς οργανώνει κάθε χρόνο έκθεση για το κυπριακό κρασί, η οποία μετράει ήδη έξι επιτυχείς διοργανώσεις. Όπως κάθε χρόνο, έτσι και εφέτος, ο Ανδρέας Κύζας, ο Λευτέρης, ο Κυριάκος και άλλα παιδιά του Ομίλου πρόσφεραν από τον ελεύθερό τους χρόνο και από το περίσσευμα της αγάπης τους για τον οίνο, για να φέρουν εις πέρας και τη φετινή έκθεση, που έλαβε χώρα την Παρασκευή, 8 Απριλίου, στην αίθουσα Laxia στο Παραλίμνι. Έλαβα πρόσκληση για την έκθεση εγκαίρως, στην οποία αναγραφόταν πως η εκδήλωση θα ξεκινούσε στις 5 το απόγευμα και θα τελείωνε στις 11 το βράδυ. 

Θέλοντας να στηρίξω την όλη προσπάθεια, μπήκα στο αμάξι και όδευσα για το Παραλίμνι. Μετά από μία περίπου ώρα δρόμο, βρήκα την αίθουσα Laxia και στάθμευσα. Δεν είχα πολλή ώρα στη διάθεσή μου, καθώς στις 8 το αργότερο θα έπρεπε να επιστρέψω στη Λευκωσία. Μπαίνω λοιπόν στην αίθουσα, αρπάζω ένα κολονάτο από την είσοδο και κοιτάζω περιμετρικά, να δω από πού να ξεκινήσω τη γευστική δοκιμή. Ήταν ακριβώς 5, η ώρα που υποτίθεται ότι αρχινούσε η έκθεση. Αν εξαιρέσω το οινοποιείο Χατζιαντωνά και την Αγία Μαύρη, οι υπόλοιποι 33 ήταν απόντες! Δυο-τρεις είχαν φθάσει και ψαχνόντουσαν να δουν πώς θα στηθούν. Μαχόντουσαν να κατεβάσουν από το αμάξι τα κιβώτια με τα κρασιά, να βρουν πάγο να τα δροσίσουν, να ψάξουν για τα ποτήρια κτλ. Οι υπόλοιποι «χασιμιοί», που λέμε και στην κυπριακή! Ψάχνω τον υπεύθυνο, τον ρωτάω τι γίνεται, μου απαντάει πως τους περιμένει να εμφανισθούν. Σε κάποια στιγμή, ο Μάρκος Ζαμπάρτας τηλεφωνεί και λέει «με συγχωρείτε, αλλά δεν θα μπορέσω γιατί έχω εμφιάλωση»! Σε λίγο καλεί ο Μακκάς, που την προηγούμενη εβδομάδα τον είχα και στους ανερχόμενους, και λέει: «κάτι μου έτυχε». Σε ολίγα λεπτά της ώρας τηλεφωνούν και από το Άναμμα, που φτιάχνει το ομώνυμο γλυκό κρασί, και λέει κι αυτός ένα ξερό «δεν θα τα καταφέρω». Κάποια στιγμή ο Ζαμπάρτας ειδοποιεί ότι θα μας κάνει τη χάρη και θα κατέβει κατά τις 8, τρεις δηλαδή ώρες μετά το επίσημο ξεκίνημα της έκθεσης, αλλά μετά ξανακαλεί και λέει «άκυρο», αλλά θα επανορθώσω! Προχθές, έλαβα ένα ηλεκτρονικό μήνυμα από το οινοποιείο Ζαμπάρτα, το οποίο πληροφορούσε, μεταξύ άλλων, για την ένταξη τριών νέων ανθρώπων στην ομάδα της οινοποιίας. Διερωτώμαι, λοιπόν, αφού ο κ. Μάρκος Ζαμπάρτας δεν ευκαιρούσε, πόσο δύσκολο ήταν να στείλει ένα από αυτά τα τρία νέα παιδιά που προσφάτως ενέταξε στην ομάδα του οινοποιείου; Ο ένας εξ αυτών είναι μάλιστα απόφοιτος Αμπελουργίας από το Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης, δεν μπορούσε να αντικαταστήσει το αφεντικό του; Η σύζυγος του κ. Ζαμπάρτα δεν μπορούσε να παρευρεθεί; Ο διανομέας του, για παράδειγμα, δεν μπορούσε να τον αντικαταστήσει, για να μην φανεί τόσο ασυνεπής; Τα ίδια ισχύουν και για τον κ. Μακκά και για όποιον άλλο δήλωσε συμμετοχή και δεν παρευρέθη.

Σημειώστε ότι οι διοργανωτές παίρνουν από τους οινοποιούς 50 μόλις ευρώ ως αντίτιμο για τη συμμετοχή. Όλοι οι μπελάδες και όλα τα έξοδα της διοργάνωσης καλύπτονται από αυτούς, με διάφορους τρόπους. Νοικιάζουν την αίθουσα, έχουν έτοιμα τα περίπτερα, με τις πινακίδες επάνω, με τα ποτήρια, τα τσιμπήματα για τους επισκέπτες, τις προσκλήσεις κτλ. Σημειώστε ακόμη ότι αυτή η έκθεση είναι η πλέον επιτυχημένη έκθεση κρασιού που λαμβάνει χώρα στο νησί, με πολλούς επισκέπτες, αρκετοί εκ των οποίων προέρχονται από τον χώρο της εστίασης και του τουρισμού. Όπως αρκετοί παραγωγοί μου είπαν, στα πλαίσια της έκθεσης αυτής κλείνουν μερικές καλές συμφωνίες με ξενοδοχεία και εστιάτορες της ευρύτερης περιοχής Αμμοχώστου.

Προσωπικά συγχαίρω τους διοργανωτές για την όλη προσπάθεια και για την ανιδιοτελή τους αγάπη προς το κρασί και τους παραγωγούς του τόπου μας. Υποκλίνομαι στην υπομονή και το σθένος τους να εξακολουθούν να κρατούν ζωντανή και επιτυχημένη τη διοργάνωση, όταν έχουν να αντιμετωπίσουν από μερικούς τέτοιες συμπεριφορές.

Ο χρόνος δεν μου επέτρεψε να δοκιμάσω όλα τα κρασιά της έκθεσης, δοκίμασα όμως πολλά από αυτά. Ξεχώρισα το οινοποιείο Βασιλικό από τον Κάθικα της επαρχίας Πάφου, η σειρά κρασιών του οποίου ήταν εξαιρετική σε όλη της σχεδόν την έκταση. Το Ροζέ ήταν παγκοσμίου κλάσης, το Ξυνιστέρι ανεβασμένο, το Μέθυ του 2012 πολύ κοντά σε ένα καλό Μπορντό. Οι πρώτες γρήγορες εντυπώσεις θα συγκεκριμενοποιηθούν, καθώς σκοπεύω να παρουσιάσω σταδιακά όλα τα κρασιά του οινοποιείου. Συγχαρητήρια δεν αξίζουν μόνο στα αδέλφια Ηρακλή και Γιάννη Κυριακίδη, ιδιοκτήτες του οινοποιείου, αλλά και στη νεαρή οινολόγο Αφροδίτη, που κάνει καλή και λεπτή δουλειά. Τα κρασιά του Σοφοκλή Βλασίδη στέκουν όπως πάντα στο ύψος τους, μια και διακρίνονται κι αυτά από μια αναντίλεκτη ποιότητα σε όλο το εύρος της γκάμας. Τα λευκά Chardonnay και Viognier του Κτήματος Αργυρίδη μού άφησαν άριστες εντυπώσεις, όπως και ένα-δυο λευκά του Τσιάκκα, που βιαστικά δοκίμασα. Στην Αγία Μαύρη γεύτηκα τον πάντα εντυπωσιακό και πολυβραβευμένο Μοσχάτο και ένα ακόμη γλυκό ροζέ που πέταγε από το ποτήρι ριπές μαστίχας Χίου, σαν λικέρ μαστίχας ήταν! Γρήγορες και σκόρπιες πρώτες εντυπώσεις από τα κρασιά του τελευταίου τρύγου, οι οποίες σύντομα θα πάρουν πιο συγκεκριμένη και ακριβή μορφή.

17/04/2016