Elysium, σταθερή αξία

Μέσα από την ενασχόλησή μου με το κρασί είχα την ευκαιρία να γνωρίσω από κοντά όλα τα καλά ξενοδοχεία της νήσου. Στα πλείστα εξ αυτών δε είχα τη δυνατότητα να δειπνήσω και να διανυκτερεύσω επαναλαμβανόμενες φορές. Και, συνεπώς, τον χρόνο να τα αξιολογήσω και να τα κατατάξω στη συνείδησή μου σε αυτά που αποτελούν κορυφαία επιλογή, σε αυτά που είναι απλώς αποδεκτά ή και μέτρια ακόμη, αλλά και σε εκείνα που δεν αιτιολογούν επ’ ουδενί ούτε το αντίτιμο που καλείσαι να πληρώσεις, ούτε όμως και την όποια φήμη τους.

Πριν από μερικές ημέρες βρέθηκα για πολλοστή φορά στο ξενοδοχείο Elysium, για να δοκιμάσω το Beaujolais Nouveau 2015, το οποίο, ως γνωστόν, κυκλοφορεί κάθε τρίτη Πέμπτη του Νοέμβρη, όποτε αυτή συμπέσει. Το Elysium, εδώ και αρκετά χρόνια, πάνε πάνω από δέκα θαρρώ, έχει καθιερώσει μία γαστρονομική βραδιά προς τιμήν αυτού του ιδιαίτερου γαλλικού κρασιού. Κάθε χρόνο διοργανώνει, μαζί με τη γνωστή σε όλους πια κάβα La Maison du Vin, ένα δείπνο κατά το οποίο οι συνδαιτυμόνες δοκιμάζουν το νέο κρασί, παρέα με τα κατάλληλα εδέσματα. Και, έτσι, τα πρώτα πιάτα έρχονται να ταιριάξουν με το ολόφρεσκο Beaujolais Nouveau του Albert Bichot, ενώ τα επόμενα και, βεβαίως, πιο πλούσια συνοδεύονται συνήθως από ένα Beaujolais-Villages και ένα από τα δέκα Cru του Beaujolais. Εφέτος, προτιμήθηκε το Moulin-à-Vent του μεγάλου Louis Jadot, ένα εξαιρετικό κόκκινο βαθιάς παλαίωσης, με ιδιαίτερη προσωπικότητα και ασυνήθιστο στιλ. Όλα εξελίχθηκαν τόσο ομαλά, με τον πιο αρμονικό και ρυθμικό τρόπο. Τα φαγητά, η εξυπηρέτηση, τα κρασοπότηρα, οι θερμοκρασίες σερβιρίσματος, όλα έδειξαν και πάλι ότι το ξενοδοχείο Elysium είναι, μαζί με το Four Seasons της Λεμεσού, το κορυφαίο της νήσου σε πολλούς τομείς. Για την ακρίβεια, θεωρώ ότι στην επαρχία Πάφου έχει απομείνει μόνο ως προς το επίπεδο εξυπηρέτησης και, βεβαίως, ως προς το επίπεδο της κουζίνας, του κρασιού και των εντυπωσιακών γλυκών του. Κάποιοι βρίσκουν την αρχιτεκτονική της μονάδος κάπως «βαριά» για ξενοδοχείο που άπτεται της θάλασσας, καθώς το κτήριο θυμίζει μοναστήρι ή κάστρο, αρχιτεκτονική γραμμή που θα έδενε, για μερικούς, περισσότερο με ένα κατάλυμα στο βουνό παρά στη θάλασσα. Δεν θα συμφωνήσω καθόλου με αυτή την προτίμηση, καθώς βρίσκω το κτίσμα ονειρικό, συνεπές ως προς τη γραμμή και το «θέμα» που το διέπουν και, πάντως, ιδανικό για ξεκούραση. Όλα αυτά δεν οφείλονται μόνο στους εξαιρετικά δραστήριους ιδιοκτήτες, αλλά και στη διεύθυνση της ξενοδοχειακής μονάδoς, επικεφαλής της οποίας είναι ο κ. Χρήστος Παπαμιλτιάδους. Ξενοδοχεία στην Κύπρο άλλο τίποτα, με πολλά εξ αυτών να δηλώνουν πεντάστερα, ελάχιστα όμως είναι αυτά που μπορείς να επισκεφθείς χωρίς να εκνευριστείς από το χαμηλό επίπεδο της εξυπηρέτησης και το απαράδεκτο συχνά επίπεδο του φαγητού. Στο κρασί δε τα πράγματα είναι ακόμη χειρότερα. Γι’ αυτό προσπάθειες σαν αυτές του Elysium θα πρέπει, στο μέτρο που μπορούμε, να τις υποστηρίζουμε αλλά και να τις αναδεικνύουμε, γιατί μόνο έτσι θα βρεθούν κάποια στιγμή και οι ανάλογοι μιμητές.