Ποιος θα πληρώσει και πώς τη ζημιά;

Όταν πριν από πέντε περίπου χρόνια ξέσπασε το θέμα της διαθεσιμότητας του κ. Γιαννάκη Γεωργιάδη, τέως διευθυντή του κατηργημένου πια Συμβουλίου Αμπελοοινικών Προϊόντων (ΣΑΠ), είχαμε ως στήλη πάρει ξεκάθαρη θέση. Και, από την πρώτη στιγμή, προτάξαμε σωρεία επιφυλάξεων για το βάσιμο των κατηγοριών προς το πρόσωπο του τέως διευθυντή. Καλούσαμε μάλιστα στα σχετικά κείμενά μας την πολιτεία να κινηθεί, διά του αρμόδιου υπουργείου, τάχιστα, διερευνώντας τις βαριές αυτές κατηγορίες. Δυστυχώς, αυτό που τότε επεδείχθη εκ μέρους του αρμόδιου Υπουργείου Γεωργίας ήταν μία ανεξήγητη καθυστέρηση ως προς την ταχεία διερεύνηση των καταγγελιών. Αν θυμάμαι καλά, η διαθεσιμότητα του τέως διευθυντή του ΣΑΠ ανανεώθηκε τρεις φορές, διαρκώντας για μήνες ολόκληρους!

Και σήμερα μαθαίνω ότι η Επίτροπος Διοικήσεως απεφάνθη προ ημερών ότι ο κ. Γεωργιάδης είναι αθώος απέναντι στις κατηγορίες που αντιμετώπιζε και πως θα πρέπει να αποκατασταθεί άμεσα και ολοκληρωτικά. Προηγήθηκε, βεβαίως, η προ επταμήνου αθώωση του κ. Γεωργιάδη από το Ανώτατο Δικαστήριο της χώρας. Τώρα τι σόι Δικαιοσύνη είναι αυτή, να κατηγορείσαι για πειθαρχικά αδικήματα που σχετίζονται με διαχείριση προσφορών και να διεκδικείς το δίκαιό σου με πέντε χρόνια καθυστέρηση, είναι ίσως άλλου παπά ευαγγέλιο.

Αναλογιζόμενος όλα τούτα, καταλήγω σε κάποια καίρια ερωτήματα, από τα οποία δεν μπορώ να αποδράσω:

• Ποιος θα πληρώσει την όλη ζημιά που προκλήθηκε στον κ. Γεωργιάδη από όλη αυτή τη δυσάρεστη ιστορία; Και δεν εννοώ μόνο την οικονομική ζημία, η οποία μάλλον θα αποκατασταθεί με την καταβολή των μισθών που ο τέως διευθυντής απώλεσε. Μιλώ για την προσωπική και ηθική ζημιά, τη σε επίπεδο υπόληψης και αξιοπρέπειας βλάβη που ο εν λόγω άνθρωπος υπέστη. Ποιος από όλους όσοι έβαλαν το χεράκι τους σε αυτή την άδικη, σύμφωνα με το Ανώτατο, απόλυση θα κληθεί να πληρώσει, αν όχι οικονομικά, τουλάχιστον ηθικά την όλη βλάβη; Ποιος θα τρέξει τώρα να αποσείσει από το σπιλωμένο πρόσωπο του τέως διευθυντή τη ρετσινιά της απόλυσης; Ποιος θα εργαστεί τώρα για την αποκατάσταση του φθαρμένου ονόματος, εν τέλει, ποιος νοιάζεται σήμερα για τον διασυρμό του οποίου έτυχε ένας συμπολίτης μας σε αυτή τη μικρή νήσο, όπου όλοι γνωρίζουν όλους;

• Αν ο γράφων, ένας άνθρωπος που απλώς δημοσιογραφεί για το αμπέλι και το κρασί, ήταν κατά το κρίσιμο διάστημα της διαθεσιμότητας και καταδίκης του κ. Γεωργιάδη σε θέση να αμφιβάλλει για το βάσιμο και το ανιδιοτελές των καταγγελιών, ο τότε Υπουργός Γεωργίας (που δεν θυμάμαι καν ποιος ήταν), ο οποίος είχε πρόσβαση σε όλες τις λεπτομέρειες της υπόθεσης, πώς ήταν δυνατόν να μην αμφιβάλλει, να μη γνωρίζει, οδηγώντας έναν άνθρωπο στην ανυποληψία, σε μια κοινωνία μάλιστα, που έμαθε, δυστυχώς, να εξισώνει όλους ανεξαιρέτως τους δημοσίους υπαλλήλους με το ραχάτι και την τεμπελιά; Σε μια κοινωνία που έμαθε να κρίνει όσους κατηγορούνται για το άλφα ή το βήτα παράπτωμα εκ προοιμίου ένοχους.

• Γιατί επτά ολόκληρους μήνες μετά την αθωωτική απόφαση του Ανωτάτου Δικαστηρίου ο κ. Γεωργιάδης δεν έχει επανέλθει στα καθήκοντά του; Ποιου θεού δικαιοσύνη είναι τούτη, που δεν αφήνει έναν άνθρωπο που άδικα απολύθηκε να επανέλθει στην εργασία του, όταν το κορυφαίο δικαστικό σώμα της χώρας τον έχει απαλλάξει από όλες τις κατηγορίες; Δεν υπάρχει, λέει, πρόνοια στη νομοθεσία, γι’ αυτό και καθυστερεί η αποκατάσταση. Και τι θα γίνει; Περίμενε πέντε χρόνια να αθωωθεί ο άνθρωπος, θα περιμένει άλλα τόσα να αλλάξουν οι αξιοσέβαστοι βουλευτές τη νομοθεσία; Είναι και καλοκαιράκι τώρα, θα κάνουν τα μπάνια τους οι άνθρωποι, δεν τρέχει και τίποτα! Αλλά, το θέμα βλέπετε δεν προσφέρεται για σόου και επιδείξεις. Αν ήταν για τις εκποιήσεις, για κανένα μεγάλο ΟΧΙ σαν αυτό που έφερε το βαθύ κούρεμα και την οικονομική καταστροφή, αν ήταν για τίποτα πιο σασπένς, να δεις που θα μαζεύονταν όλοι εν μια νυκτί να βγάλουν λόγους και να καπαρτίσουν, κατά την κυπριακή. Τώρα ποιος ασχολείται με μία άδικη απόλυση, δεν έχει action. Να λέμε την αλήθεια, δεν έχουν τη χάρη και την αποφασιστικότητα του «μέγα» Τσίπρα. Αυτός σε μία νύχτα μέσα προσέλαβε χιλιάδες απολυμένους στην ΕΡΤ, στο Υπουργείο Οικονομικών και αλλού, οι δικοί μας έναν άνθρωπο δεν μπορούν να τον βολέψουν;

Και το Υπουργείο Γεωργίας γιατί δεν εξέδωσε, τουλάχιστον, μία ανακοίνωση συμπάθειας και συγνώμης προς το πρόσωπο του αδίκως απολυμένου; Θα ήταν μία κάποια ανακούφιση και μία κάποια δικαίωση για έναν άνθρωπο που άνευ λόγου και αιτίας απολύθηκε και στιγματίστηκε και ο οποίος περιμένει ακόμη να επιστρέψει στη θέση του.