|
Τσέλεπος καλεί Σαντορίνη
Ο συμπατριώτης μας Γιάννης Τσέλεπος είναι ένας καταξιωμένος οινοποιός της Ελλάδος, ουδείς μπορεί να ισχυριστεί το αντίθετο. Είναι ο άνθρωπος που έδωσε υπεραξία στο Μοσχοφίλερο, μέσα από τις εξαιρετικές συχνά Μαντινείες του. Είναι αυτός που έφτιαξε δύο από τα κορυφαία ελλαδικά κόκκινα από ξενικές ποικιλίες, τον Κοκκινόμυλο (Merlot) και το Αυλοτόπι (Cabernet Sauvignon). Είναι ο οινοποιός που πρώτος έφτιαξε αφρώδες κρασί από Μοσχοφίλερο, με την παραδοσιακή μέθοδο της ζύμωσης στη φιάλη. Είναι ο οραματιστής που πήγε και έκανε οινοποιείο στην καρδιά της Νεμέας, σε μια από τις καλύτερές της περιοχές, χαρίζοντάς μας εξαίρετα κρασιά από Αγιωργίτικο. Θα μπορούσε ο Γιάννης Τσέλεπος, μετά από τόσα χρόνια επιτυχημένης οινικής σταδιοδρομίας, να αναπαυτεί στις δάφνες του. Θα μπορούσε ίσως να αρχίσει και τα επικοινωνιακά τερτίπια και να φιγουράρει δεξιά και αριστερά όπως κάποιοι «αστέρες» της οινοποιίας και της κουζίνας. Ίσως θα μπορούσε κι αυτός να μετατρέψει το Γιάννης σε Γιάνης ή, καθότι Κύπριος, σε Γιαννής, α λα Βαρουφάκης κατάσταση δηλαδή, γοητεύοντας έτσι τις ορδές των αφελών της μικρής μας νήσου, αλλά και της αγαπημένης μας Μητρόπολης.
Αντ’ αυτού, ο Τσέλεπος έκανε κάτι πιο σοφό, ίσως ό,τι σοφότερο έχει έως τώρα κάνει στην οινική του πορεία. Πήγε στην αγαπημένη του Σαντορίνη και συμφώνησε με την κυρία Ειρήνη Χρυσού να φτιάξουν μαζί οινοποιείο. Η οικογένεια της κυρίας Χρυσού διαθέτει αμπελώνα 100 περίπου στρεμμάτων στην περιοχή του Πύργου. Αυτόν τον αμπελώνα ο Τσέλεπος θα τον αναδιατάξει. Θα αφαιρέσει πρώτα όλες τις νεκρές ρίζες και όλες τις ποικιλίες πλην του Ασύρτικου, θα φυτέψει νέες ρίζες με την παραδοσιακή μέθοδο της κουλούρας και έπειτα, όταν ο αμπελώνας θα είναι ήδη έτοιμος, θα ανεγείρει το οινοποιείο. Θα τα κάνει ανάποδα, δηλαδή, ο άνθρωπος και όχι με τον «ορθόδοξο» κυπριακό τρόπο, όπου πρώτα φτιάχνει κανείς το υπερσύγχρονο οινοποιείο και έπειτα, σιγά-σιγά, αρχίζει να σκέφτεται και για τον αμπελώνα! Επιδίωξη σε βάθος χρόνου είναι μία: να παραχθεί κρασί παγκοσμίου κλάσης, που να μπορεί να συγκαταλεχθεί στην κατηγορία των σπάνιων οίνων της οικουμένης, οι αγγλοσάξονες την καλούν κατηγορία «super premium».
Μπορεί να το κάνει; Θα μπορούσε, ακόμη και εάν δεν ήταν στη Σαντορίνη, πόσω μάλλον όταν βρίσκεται στην πιο χαρακτηριστική, από απόψεως οικοσυστήματος, αμπελοοινική περιοχή του πλανήτη. Δεν υπάρχει, εξ όσων γνωρίζω, άλλη αμπελοοινική περιοχή του πλανήτη, που να διαθέτει τόσο διακριτή οινική ταυτότητα όσο η Σαντορίνη. Αυτό, βεβαίως, οφείλεται σε τέσσερις παράγοντες. Πρώτον, στο ηφαιστειογενές έδαφος του νησιού, το οποίο μεταφέρει στο κρασί τα γνωστά μεταλλικά αρώματα που αποπνέουν θειάφι και ιώδιο! Δεύτερον, στις σπάνιες κλιματικές συνθήκες που υπάρχουν στην καλντέρα. Εκεί, στην καλντέρα μέσα, το θαλάσσιο νερό «εγκλωβίζεται», με αποτέλεσμα να έχει κατά τι ψηλότερη θερμοκρασία σε σχέση με το θαλασσινό νερό που βρίσκεται εκτός καλντέρας. Αυτό δημιουργεί μία έντονη εξάτμιση, η οποία υπό τη μορφή υγρασίας λούζει τα διψασμένα από την παρατεταμένη ανομβρία κλήματα. Έτσι, η σαντορινιά άμπελος καταφέρνει τόσους αιώνες να επιβιώνει. Τρίτον, στον τρόπο κλαδέματος, αν και επ’ αυτού υπάρχουν αρκετές πια ενστάσεις, κυρίως από οινοποιούς που φύτεψαν γραμμικούς αμπελώνες. Παραδοσιακά τα κλήματα στη Σαντορίνη διαμορφώνονταν στις γνωστές καλάθες, καθώς οι κληματσίδες τυλίγονταν γύρω-γύρω παίρνοντας τη μορφή καλαθιού (κοφινιού). Στο έσω μέρος της καλάθας στέκονταν αμέριμνα από τους ισχυρούς αιγαιοπελαγίτικους ανέμους τα τσαμπιά. Και, τέταρτον, η γηγενής του νησιού ποικιλία, το γνωστό στους οινόφιλους Ασύρτικο. Το Ασύρτικο δεν είναι απλώς μία από τις κορυφαίες λευκές ποικιλίες της μεσογειακής λεκάνης, αλλά μία από τις κορυφαίες στον κόσμο. Εκεί, στη μαγευτική Σαντορίνη, η ποικιλία ζει βίο ανθόσπαρτο, χάρη στην ικανότητά της να αντέχει στις ξηρές και θερμές συνθήκες, αλλά και χάρη στην ικανότητά της να είναι ιδιαίτερα ανθεκτική στις πλείστες ασθένειες της αμπέλου. Τα λευκά κρασιά που παράγονται από αυτήν διαθέτουν υψηλό αλκοολικό τίτλο και ταυτόχρονα υψηλή, ατσάλινη και τραγανή οξύτητα, αλλά και μια γευστική υπόσταση που όμοιά της ελάχιστα λευκά ανά τη γη διαθέτουν.
Η παρουσία του Γιάννη Τσέλεπου στη Σαντορίνη, αλλά και του Γιάννη Βαλαμπούς, που επέστρεψε από το Λονδίνο σκοπεύοντας να ιδρύσει το δικό του οινοποιείο χιλίων τετραγωνικών μέτρων στον Βουρβούλο, όπου κατέχει 33 στρέμματα ιδιόκτητου αμπελώνα, στοχεύοντας μακροπρόθεσμα στην παραγωγή 120 χιλιάδων φιαλών εκλεκτού κρασιού, μπορούν να αλλάξουν το τοπίο. Με τη συνδρομή των ήδη επιτυχημένων πρωτεργατών της Σαντορίνης, του Πάρι Σιγάλα, του Κτήματος Αργυρού, του Χαρίδημου Χατζηδάκη, του Μπουτάρη, αλλά και του Συνεταιρισμού Σαντορίνης, μπορούν μαζί να επιτύχουν αυτό που αξίζει στα κρασιά του νησιού, που δεν είναι, βεβαίως, άλλο από το να πωλούνται σε τιμές αντάξιες των καλύτερων λευκών του πλανήτη, καθώς όχι μόνο δεν έχουν να ζηλέψουν τίποτα αλλά, απεναντίας, έχουν να επιδείξουν ένα άφθαστο πλεονέκτημα, αυτό των οίνων από μοναδικό και αμίμητο τερουάρ (οικοσύστημα). Εκεί έπρεπε από καιρό να έχει πάει η Σαντορίνη και εκεί, ως φαίνεται, επιτέλους θα οδεύσει. Εύχομαι τα καλύτερα στον φίλο Τσέλεπο και αναμένω να γευτώ τα πρώτα σαντορινιά κρασιά του…
08/03/2015
|
