Οινοποιών δράσεις…

Πέρυσι, βρέθηκα μαζί με δυο-τρεις άλλους εισαγωγείς κρασιών από την Κύπρο στο Ηράκλειο της ωραίας και ιστορικής Κρήτης. Ήμουν, υπό την ιδιότητά μου ως οινογράφος, καλεσμένος του Δικτύου Οινοποιών Κρήτης, για να παρευρεθώ στην ετήσια έκθεση που διοργανώνουν και να δοκιμάσω τα συνεχώς εξελισσόμενα τοπικά κρασιά. Μαζί μας ήταν, καλεσμένοι επίσης, και μερικοί άλλοι συνάδελφοι οινογράφοι, δημοσιογράφοι και έμποροι απ’ όλο το φάσμα της ελλαδικής αγοράς. Πέρα από την κάλυψη των εξόδων διακίνησης και διαμονής, οι Κρήτες οινοποιοί είχαν καταρτίσει ένα πλήρες πρόγραμμα συναντήσεων, γευσιγνωσιών και δείπνων, στα οποία είχαν την ευκαιρία να συμμετέχουν όλοι οι πιο πάνω αναφερόμενοι.

Σήμερα, λαμβάνω και πάλι μία ηλεκτρονική ενημέρωση από το Δίκτυο Οινοποιών Κρήτης, στην οποία αναφέρεται η επόμενη δράση του. Αυτή τη φορά καλεσμένη του δικτύου οινοποιών Κρήτης θα είναι μια ομάδα Κινέζων οινογράφων και εμπόρων. Όπως σημειώνεται στην ανακοίνωση που έλαβα, η εν λόγω επίσκεψη εντάσσεται «στο πλαίσιο των δράσεων ανάπτυξης των αγορών του εξωτερικού». Λίγο πιο κάτω, στην επόμενη παράγραφο της ανακοίνωσης, αναφέρεται: «Οι επισκέπτες θα έχουν την ευκαιρία να γνωρίσουν τις ιδιαιτερότητες του κρητικού αμπελώνα, τις 12 αναγνωρισμένες Γεωγραφικές Ενδείξεις  [Προστατευόμενες Ονομασίες Προέλευσης (Π.Ο.Π.) και Προστατευόμενες Γεωγραφικές Ενδείξεις (Π.Γ.Ε.)], όπως παράλληλα και κρασιά από τις έντεκα τοπικές ποικιλίες του νησιού».

Πιστεύω πως σε αυτές ακριβώς τις γραμμές συμπυκνώνεται όλη η ουσία της επίσκεψης των Κινέζων επιχειρηματιών και δημοσιογράφων, καθώς φαίνονται ξεκάθαρα οι προθέσεις των φίλων οινοποιών της Κρήτης. Πρόθεσή τους είναι, όπως σημειώνεται στο δελτίο τύπου που εξέδωσαν, να φέρουν σε γνώση των καλεσμένων τους το γηγενές ποικιλιακό δυναμικό του νησιού και μαζί τις Προστατευόμενες Γεωγραφικές Ενδείξεις του. Οι Κρήτες δεν θέλουν να μιλήσουν στους Κινέζους για Cabernet Sauvignon, Syrah και Chardonnay, αλλά επιθυμούν να τους εξηγήσουν τα πάντα για το Κοτσιφάλι, το Μαντηλάρι, τη Βηλάνα, το Βιδιανό, το Πλυτό, το Δαφνί, το Λιάτικο, το Θραψαθήρι, όλα εκείνα τα τοπικά κρασοστάφυλα που τους κάνουν πια όχι μόνο να ξεχωρίζουν και να έχουν τη δική τους ταυτότητα μέσα στο παγκόσμιο οινικό γίγνεσθαι, αλλά και περήφανους. Αυτές οι ποικιλίες της Κρήτης, αν όχι όλες αρκετές από αυτές, παρέμειναν επί χρόνια πολλά στην αφάνεια, προτού η αναντίλεκτη πρόοδος του κρητικού κρασιού της επαναφέρει στο φως της οινικής δημιουργίας. Όλοι εμείς οι οινόφιλοι αρχίσαμε σιγά-σιγά να ακούμε και για άλλες κρητικές ποικιλίες πέρα από το Κοτσιφάλι, το Μαντηλάρι και τη λευκή Βηλάνα. Αρχίσαμε σταδιακά να λαμβάνουμε γνώση ποικιλιών όπως είναι το Πλυτό, το Δαφνί, το Βιδιανό η το Θραψαθήρι, οινοστάφυλα που ανήσυχοι παραγωγοί της νήσου αναβίωσαν, καλλιέργησαν και οινοποίησαν κατά τρόπο σύγχρονο και απαιτητικό.

Δεν ισχυρίζομαι ότι όλοι οι οινοποιοί της Κρήτης έχουν πιάσει τα μηνύματα των καιρών και έχουν αποκλειστικά επιδοθεί στην καλλιέργεια και οινοποίηση γηγενών ποικιλιών. Υπάρχει, όμως, πια στο νησί μία κρίσιμη μάζα παραγωγών που έχει αντιληφθεί πως με την επιμονή στην καλλιέργεια και οινοποίηση ξενικών ποικιλιών οιναμπέλου, η αποστολή τους δεν μπορεί παρά να έχει ορίζοντα βραχύ. Υπάρχει πια μια σημαντική και διαρκώς ανερχόμενη ομάδα παραγωγών που μπορεί να κάνει τη διαφορά, καθώς έχει αντιληφθεί πως μήτε Κινέζος, μήτε Αμερικάνος, μήτε Εγγλέζος ή Καναδός ενδιαφέρεται πια για άλλο Cabernet, για ένα ακόμη Merlot, για ένα ακόμη Chardonnay, έστω κι αν αυτό κοστίζει 15 ευρώ (όπως στην Κύπρο μας) λόγω της εξαιρετικότητάς του!

Οι Κρήτες κάλεσαν τους Κινέζους, προ καιρού «καταδέχθηκαν» ακόμη και τους Κυπρίους που εκπροσωπούν μία ασυγκρίτως μικρότερη αγορά, για να τους πάνε στ’ αμπέλια και να τους ξεναγήσουν στο μεγαλείο των γηγενών ποικιλιών της νήσου, να τους ομιλήσουν για τις 12 αναγνωρισμένες Προστατευόμενες Ενδείξεις τους και να τους αποδείξουν ότι στην Κρήτη κάτι γίνεται.

Παρόλο που εμείς εδώ στην Κύπρο τις Ονομασίες Προέλευσης τις έχουμε καταντήσει ανέκδοτο σωστό και παρόλο που φυτεύουμε ακόμη Cabernet, Syrah και Sauvignon Blanc, έχουμε πράγματα να δείξουμε. Έχουμε μια καλή συλλογή από φρέσκα και αρωματικά Ξυνιστέρια, έχουμε μια-δυο Πρωμάρες και κάνα Σπούρτικο, έχουμε και πέντε-έξι καλά Μαραθεύτικα, δυο-τρία εξαιρετικά Μοσχάτα και αρκετές αξιόλογες Κουμανδαρίες. Μπορούμε για την ώρα να σταθούμε σ’ αυτά, χρησιμοποιώντας τα ως εφαλτήριο για να πάμε παρακάτω. Το κύριο πρόβλημα δεν είναι ότι λίγα έχουμε να δείξουμε, αλλά ότι δεν ξέρουμε πώς να τα δείξουμε και, κατ’ ακρίβεια, δεν ξέρουμε εάν θέλουμε να τα δείξουμε κατά τρόπο συγκροτημένο και συλλογικό. Οι πλείστοι οινοποιοί μας ζουν δυστυχώς στον δικό τους πλανήτη, ξεκομμένοι από κάθε συλλογική δράση, απομονωμένοι σ’ ένα οινικό σύμπαν που δεν χωράει άλλους. Πώς θα δράσουμε όμως όταν είμαστε και λίγοι και κομματιασμένοι; Έχουμε, δεδομένου του μικρού μας μεγέθους, τη δυνατότητα να συμπεριφερόμαστε κατά τρόπο ατομικό; Μπορούμε από μόνοι μας να αρθρώσουμε έστω και μία λέξη γι’ αυτό που καλούμε «κυπριακό κρασί» και να ’χουμε σοβαρές πιθανότητες αυτή να ακουστεί πέρα από τους τοίχους της δικής μας οινοποιίας; Είναι καιρός οι φίλοι οινοποιοί να δράσουν κατά τρόπο πραγματικά ομαδικό, να βγουν από το καβούκι της εσωστρέφειας και να απευθυνθούν στον έξω κόσμο, να καλέσουν στο νησί ανθρώπους τους κρασιού από κάθε γωνιά της υφηλίου, να βάλουν το χέρι στην τσέπη και να πληρώσουν εισιτήρια, ξενοδοχεία, διακινήσεις, δείπνα, γευσιγνωσίες, χρησιμοποιώντας και τα σχετικά κονδύλια που η Ευρωπαϊκή Ένωση προσφέρει προς τον σκοπό αυτό. Είναι ανάγκη επιτακτική…

13/04/2014